benvenutiavenezia

Benvenuti a Venezia!

De laatste week van maart 2018 hebben wij samen met Maartje en Kees in Venetië doorgebracht. Het was een mooie week, niet in de laatste plaats omdat wij geluk hadden met het weer. Het was weliswaar fris, maar de zon scheen volop. Slechts gedurende één dag hadden wij wat last van regen. Maartje en Kees zijn al vele malen naar Venetië geweest, voor ons was het de tweede keer na een eerste bezoek in 2006. Wij verbleven nu in hetzelfde hotel als toen, Hotel Locanda Al Leon, dat ons prima is bevallen. Het ligt vlakbij het San Marcoplein, dus lekker centraal. Onze medereizigers hadden via Airbnb een appartement gehuurd. Qua prijs ontliepen het hotel en het appartement elkaar niet veel.

Kees weet veel van Venetïe af, dus lieten wij ons het grootste deel van elke dag door hem leiden. Dat was nuttig, want Venetië is druk, héél druk, héél héél druk met toeristen. Ons hotel stond in een nauwe steeg waar het zonlicht vrijwel niet in kon doordringen. Elke ochtend als wij op weg gingen, liepen wij door die donkere steeg naar de Riva degli Schiavoni, de brede boulevard met de aanlegsteigers voor de vaparetto's, om daar Kees en Maartje te ontmoeten. Als wij die steeg uitkwamen zagen wij dit:

De steeg ligt rechts achter het bruine gebouw. En het was niet alleen op het land druk, ook op het water was het al vroeg spitsuur.

Lange rijen vooral Aziatische toeristen stonden voor de kassa's waar je een tochtje met een gondola kon boeken. Ietwat chaotisch allemaal, maar het had toch wel iets. Je loopt immers als het ware door een filmdecor. De omgeving met al die van foto's en films bekende gebouwen en bruggen inspireerden mij in ieder geval tot het maken van enkele mooie foto's.

Zoals gezegd, het was goed om Kees bij ons te hebben. Hij nam ons mee naar plekken waar geen toerist te vinden was, maar ook naar mooie musea en natuurlijk kerken, waar Venetië er waarschijnlijk net zoveel van heeft als toeristen. Elke ochtend om een uur of elf spraken wij af en gingen op weg, wandelend of varend, op zoek naar bezienswaardigheden. Natuurlijk was er gedurende de dag tijd voor koffie met 'iets' en soms een veelal te zware lunch. Om een uur of drie trokken onze medereizigers zich terug om hun eigen ding te doen, en wij maakten dan meestal nog een kleine wandeling. Elke avond dineerden wij uitgebreid in uitstekende, uiteraard door Kees uitgezochte restaurants. Kortom, wij hebben ons prima vermaakt. Het gaat te ver hier te beschrijven wat wij allemaal gedaan hebben, dus ik zal mij beperken tot enkele highlights.

Een hoogtepunt voor mij was het eiland Burano. Het is vooral bekend vanwege de felgekleurde huisjes. Je blijft er fotograferen en wordt vanzelf vrolijk van al die heldere kleuren. De huizen stralen je tegemoet, in zonnig geel, hemelsblauw, rozenrood, fuchsiaroze, grasgroen en alle andere kleuren van de regenboog. Burano is echter ook beroemd vanwege het mooie kantwerk gemaakt door de oude dametjes van het dorp.

Ik kon hier enkele van mijn geliefde r e f r a c t e d foto's maken.

Tijdens ons verblijf in Venetië, op dinsdag 27 maart, werd Kees 70 jaar! Nadat wij hem uitgebreid hadden gefeliciteerd, maakten wij een wandeling over het vrijwel verlaten strand van het Lido. Dat was een mooie gelegenheid om het echtpaar Kok te fotograferen. Aan het einde van onze wandeling dronken wij koffie met 'iets' op een zonovergoten terras. Dat 'iets' werd voor Kees iets bijzonders: hij wilde per se een bord 'verjaardagspatat'. Bij de koffie! Ik mocht ook een paar patatten en ik overdrijf echt niet als ik zeg dat het de lekkerste patat was die ik ooit heb gegeten.

's Avonds haalden wij een nicht van Kees en haar partner op bij het station. Zij waren vanuit hun woonplaats Bologna naar Venetië gereisd. Na eerst schuilend voor de regen wat gedronken te hebben op een terras, genoten wij samen met deze dames van een fantastisch diner in een echt Venetiaans restaurant. Wij hadden gelukkig gereserveerd, want de zaak zat bomvol, vooral met autochtonen. Dat is altijd een goed teken. Uiteraard moest er voor Kees iets speciaals worden gedaan met het dessert.

Op de tweede en derde foto van dit verhaal zie je in de verte de campanile van de kerk San Giorgio Maggiore op het gelijknamige eiland. Vanaf die toren heb je een iconisch uitzicht op de campanile van San Marco en het Dogenpaleis aan de andere kant. Links zie je het begin van het Canal Grande.

Hoe meer je inzoomt, hoe drukker het wordt.

Op het eiland Murano, beroemd vanwege het daar gemaakte glas, bekeken wij de Duomo di Murano Santi Maria e Donato. Een hele mond vol, maar deze kerk was een bezoek meer dan waard vanwege de prachtige mozaïekvloer.

Wij hadden een weekkaart gekocht voor de vaporetto's - de waterbussen -, en daarmee bespaarden wij veel geld, want wij hebben met heel wat van die dingen gevaren. Toen wij van Murano terugvoeren, konden wij op de voorplecht zitten en daardoor kon ik ongestoord een mooie film maken van de tocht die langs het door mij hierboven beschreven iconische uitzicht voerde, daarna door een lang stuk van het Canal Grande leidde, om te eindigen net voorbij de Rialtobrug. Het filmpje geeft een mooi beeld van de bekendste herkenningspunten van Venetië.

Het eiland San Michele is de begraafplaats van Venetië. Het is amper 450 meter lang en omringd door een rode bakstenen muur. Het dient al als begraafplaats sinds het begin van de 19e eeuw. San Michele ligt op zo'n 400 meter van het 'vasteland' van Venetië.

Op het eiland staan de oudste renaissance kerk in Italië, de Chiesa di San Michele, en een bijbehorend klooster. Je weet niet wat je ziet als je aan het einde van de kloostergang het eigenlijke kerkhof op loopt. Het is een witte zee van kruisen, grafmonumenten en hoge marmeren urnenkisten, slechts hier en daar onderbroken door een rij cipressen. Zo'n 85000 mensen vonden hier hun laatste rustplaats. Er zijn aparte velden voor overleden zusters en priesters.

Torcello is een rustig eiland in het noordelijke deel van de Laguna Veneta. Eens was dit het machtigste en welvarendste eiland van de lagune. Het verval kwam toen het gebied rond het eiland langzaam veranderde in moeras waardoor er een malaria-epidemie uitbrak. Bijna de gehele populatie vluchtte naar Venetië en Murano. Vandaag herinneren nog enkele belangrijke gebouwen aan dit rijke verleden. Het belangrijkste is de kathedraal van Santa Maria Assunta, een parel van Veneto-Byzantijnse kunst met prachtige mozaïeken.

Een wandeling door de Joodse wijk van Venetië mocht natuurlijk niet overgeslagen worden. Tijdens een van zijn bezoeken aan de stad heeft Kees in een huis in deze wijk gewoond. Natuurlijk moest even gekeken worden of 'zijn' huis er nog stond. En ja, hij kon opgelucht ademhalen!

De relatief kleine wijk heeft 'wolkenkrabbers' van zes verdiepingen om de vele Joodse inwoners te kunnen huisvesten en telt maar liefst vier synagogen. Nadat wij door een strenge beveiligingsbeambte waren gefouilleerd mochten wij enkele van die synagogen alsmede het bijbehorende museum bezoeken. Natuurlijk moesten Kees en ik een keppeltje op.