1934 | In het spoor van de Uiver

4. Van Marseille naar Rome


Het was de bedoeling van de KLM om de DC-2 met extra brandstoftanks uit te rusten om het vliegbereik te verdriedubbelen. In deze uitvoering zou de Douglas slechts post meenemen en uitkomen in de snelheidsrace. De grotere Fokker F-36 was de mededinger in de handicaprace. Deze machine kon wel twaalf reizigers bergen in een luxekajuit. Het viel echter niet mee de juiste passagiers te vinden. Velen meldden zich, maar werden te licht bevonden. De gevraagde passageprijs was 5000 gulden voor een retour, eersteklashotels, voeding onderweg en uitstapjes inbegrepen. De Fokker viel uit. Drie passagiers was het maximum voor de Douglas, die nu zowel in de snelheidsrace als in de handicaprace zou uitkomen. De drie passagiers waren Thea Rasche, pilote en journaliste, R.J. Dominie, directeur van de Hollandse Bank Unie te Rio de Janeiro, en P.M.J. Gilissen, een zakenman met bindingen in de Oost en een groot luchtvaartenthousiast.


Links: De Fokker F-36. Rechts: Passagiere Thea Rasche.

De twee piloten, Parmentier en Moll, wisselen elkaar om de twee uur af. Alleen tijdens start en landing is het nodig dat zij samen de stuurhut bemannen. De stoomverwarming houdt de temperatuur in de cabine op kamertemperatuur. De kapitein van de vlucht gaat een praatje maken met de passagiers Dominie en Gilissen. Thea Rasche, de derde passagiere, vroeger pilote bij een bedrijf dat failliet is gegaan en nu journaliste, vraagt Parmentier halverwege Rome al: "Wanneer denkt u in Melbourne aan te komen?"

Telegrafist Van Brugge vraagt via radiopeilingen posities en die blijken niet te kloppen. Met een blik naar buiten en een op de kaart stelt het gezelschap vast dat men niet alleen op koers ligt, maar ook vóór op het tijdschema. En zo zal het met de Uiver blijven gaan. Hoog vliegend op 4000 meter valt het de piloten op dat de Uiver niet 310 kilometer per uur vliegt, maar 340. Een dikke winst op de handicapsnelheid, die voor de Douglas was uitgerekend op 260 kilometer per uur grondsnelheid. Op die manier win je een race, spreekt de bemanning elkaar bemoedigend toe.

Bij de planning voor de vlucht van Marseille naar Rome moet ik rekening houden met het feit dat ik voornamelijk VFR wil vliegen, d.w.z. dat ik slechts met mate gebruik maak van instrumenten maar bovenal de visual flight rules volg, oftewel ik vlieg 'op zicht'. Dat betekent in dit geval dat ik zoveel mogelijk in de buurt van de kust blijf. Dit heeft als voordeel dat ik een mooi traject langs de Franse en Italiaanse Riviera ga volgen, een buitengewoon fraai landschap dat wordt afgewisseld met steden als Saint-Tropez, Cannes, Monaco, en San Remo. Eenmaal in Italië ga ik wat meer op mijn instrumenten vertrouwen, want ik wil per se de oude steden Lucca en Pisa zien. Ook wil ik de Baai van Spezia en het eiland Elba bewonderen om redenen die ik later zal noemen.


Het traject is opnieuw zo'n 450 NM lang, dus ik begin met volle brandstoftanks. Ik ga vliegen op een hoogte van 3500 ft, want ik kom onderweg enkele niet al te hoge bergen tegen.


Enkele minuten na het opstijgen vanaf Aèroport Marseille Provence vlieg ik boven de uitgestrekte havenstad Marseille. Het is vrijwel onbewolkt, dus het zicht is goed. Er staat wel een harde wind van 29 knots. Gelukkig heb ik die 'in de rug'.


Saint-Tropez.


Cannes. Het Palais des Festivals, waar elk jaar het beroemde filmfestival wordt gehouden, is goed te zien.


Monaco, woonplaats van de rijken der aarde. Aan de witte koppen op de golven kun je zien hoe hard het waait.

Ik passeer de grens tussen Frankrijk en Italië. Er komt meer bewolking, maar de wind neemt gelukkig wat af.


San Remo.


Pietra Ligure. In 1970 verbleven Marga en ik hier tijdens een van onze eerste vakanties samen.


De stad La Spezia aan de gelijknamige baai. De beroemde 'Romantic poet' Percy Bysshe Shelley had een zeilboot in het haventje van La Spezia liggen waarmee hij tochten naar grote steden als Livorno ondernam. Tijdens een van deze tochten op 8 juli 1822 raakte hij in een plots opkomende storm terecht en zijn boot kapseisde. Zijn lijk spoelde aan op het strand van Viareggio waar het later werd gecremeerd. Hij is slechts 29 jaar oud geworden.


Lucca, een historische stad in Toscane, wordt omringd door indrukwekkende oude stadsmuren die vanuit de lucht goed te zien zijn. Lucca staat bekend als "de stad van de honderd kerken".


Dé attractie van de stad Pisa is het Campo dei Miracoli (het Plein van de Wonderen), waar je de Scheve Toren, de Dom, het Baptisterium, en het Heilige Veld kunt bekijken. Het Campo kun je zien aan de onderkant van de foto. Dwars door de stad stroomt de rivier die mijn naam draagt: de Arno.


Het eiland Elba. De Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 in ballingschap op dit eiland, nadat hij uit zijn macht gezet was. Hij werd door de geallieerde mogendheden die hem verslagen hadden tot soeverein vorst van dit eiland benoemd en hij mocht een leger van 600 man onder zijn bewind hebben. Napoleon heeft zijn luxueuze verblijf op het eiland als vernederend ervaren; uiteindelijk, na tien maanden, ontsnapte hij van het eiland en trok met getrouwen terug naar Frankrijk.


Lago de Bracciano. Dit meer ligt zo'n 15 km ten noorden van Rome.


De landing op het vliegveld Urbe bij Rome. In de verte ligt de 'Eeuwige stad' op mij te wachten. Aan het begin van de volgende etappe, die naar Athene voert, zal ik proberen luchtfoto's te maken van enkele bezienswaardigheden.

Opnieuw een lange, mooie vlucht achter de rug. Ik heb zelfs vakantieherinneringen kunnen ophalen. Als alle etappes zo goed verlopen, zal ik niet klagen. Op naar Athene!