1934 | In het spoor van de Uiver

5. Van Rome naar Athene


"Door brieven mee te geven is het voor iedere beurs mogelijk onze deelname krachtig te steunen," maakt de KLM bekend. "Dit is nog steeds de juiste weg om de ontwikkeling van de luchtvaart te bevorderen."

De hele wereld toont grote belangstelling om met de Uiver post mee te geven naar Melbourne. Buitenlandse post komt via de KLM terecht bij het postkantoor op de Hofweg in Den Haag. Daar zijn zeven ambtenaren bezig met sorteren. De KLM prepareert vijfentwintigduizend enveloppen voor verzamelaars en de Britten komen nog eens met enige honderden fantasiestukken voor de dag, bestemd voor de filatelistenmarkt. Er komen stukken binnen van een Franse prins, een lid van het koninklijk huis van Marokko, en hoge autoriteiten uit de beide Amerika's, Zuid-Afrika en Brits-Indië. De KLM ontvangt brieven met bankbiljetten van tien shilling tot een pond voor porto. De vliegers geven het bijgevoegde geld aan ziekenhuizen.

De minimumfrankering, waarvan een deel is bestemd om de Uiver-vlucht te financieren, is 70 cent gewone zegels, 30 cent luchtzegels, 6 cent extra voor Nederlands-Indië en 12½ cent extra voor Australië. Er worden 25.835 stukken post aangeboden, waaronder 3.186 aangetekende stukken. Het brutogewicht bedraagt 189 kilo en 975 gram. De KLM neemt de post met Australische bestemming op eigen risico mee. Een KLM-vertegenwoordiger moet de Australische post in Sydney afgeven aan de Australische Posterijen.

De Uiver is het enige deelnemende toestel met post aan boord dat de reis volbrengt. De snelste brief, bestemd voor een inwoner van Amsterdam, is in exact tien dagen via Batavia terug op Schiphol met de Kwartel van de KLM.

‡

Tijdens de vlucht van Rome naar Athene zullen opnieuw enkele bezienswaardige plekken vanuit de ramen van mijn cockpit te zien zijn. Natuurlijk vlieg ik direct na het opstijgen over het centrum van Rome, waar ik hoop klassieke gebouwen als het Colosseum, het Forum Romanum, en het Pantheon te zien. Daarna vlieg ik naar Napels, waar de Vesuvius vulkaan en de bekende eilanden Ischia en Capri voor de kust mijn aandacht krijgen. Vanaf Napels vlieg ik schuin de Italiaanse laars over naar de kustplaats Brindisi, vanwaar ik de Adriatische Zee oversteek naar het Griekse eiland Corfu. Ik vervolg mijn vlucht langs de westkust van het Griekse vasteland tot ik de Golf van Korinthe bereik. Ik vlieg verder over het water langs de noordkust van het schiereiland de Peloponnesos tot aan de landengte van Korinthe. Deze wordt doorsneden door het smalle Kanaal van Korinthe. Vanaf hier is het niet ver meer naar Athene.


Het wordt opnieuw een lange vlucht, dus de brandstoftanks van mijn Cessna 208 B Grand Caravan laat ik maximaal vullen. Ik ga vliegen op een hoogte van 6000 ft; dat geeft mij voldoende ruimte om veilig over de bergen te vliegen die ik onderweg zal tegenkomen.



Enkele minuten na het opstijgen vanaf het vliegveld Roma-Urbe vlieg ik boven het centrum van Rome. Ik herken veel gebouwen van ons bezoek aan deze historische stad in 2005. Op de bovenste foto zie ik o.a. de Sint-Pietersbasiliek, Castel Sant’Angelo, de Piazza Navona, en het Pantheon. Op de onderste foto kan ik o.a. het Monument Victor Emanuel II, het Forum Romanum, het Colosseum, de Palatijn, en het Circus Maximus onderscheiden.


Het is mooi, helder weer, zodat ik in de buurt van Torre Astura kan genieten van het fraaie landschap met heuvels en landbouwpercelen onder mij.


Voor de kust bij Napels ligt het eiland Ischia. Deze voormalige vulkaan wordt ook wel Isola Verde, het groene eiland, genoemd, vanwege de altijd groene Monte Epomeo, met achthonderd meter de hoogste berg van Ischia. De flanken kleuren het hele jaar door in honderd tinten groen, met uitgestrekte bossen en wijngaarden. Ik maak een kleine omweg over het water om het eiland te kunnen bewonderen.


Als ik Napels nader, neemt de bewolking iets toe, maar gelukkig zijn deze derde stad van Italië en de ten zuiden ervan gelegen vulkaan de Vesuvius goed zichtbaar.


Ik maak weer een kleine omweg over zee om het eiland Capri te zien. Het meet slechts 10 km² en is bergachtig met steile kliffen. Het is sinds de Romeinse oudheid geliefd vanwege zijn schoonheid en fraaie uitzichten. Met een blik op de brandstofmeter besluit ik om niet helemaal naar het eiland te vliegen.


Als ik begin aan de oversteek van 'de laars' neemt de hogere bewolking toe. Onderweg naar Brindisi ontvouwt zich onder mij een fraai afwisselend landschap met bergen, dorpjes, en landbouwpercelen.


Brindisi is een havenstad aan de Adriatische Zee in de hak van de laars van Italië. Hier neem ik afscheid van Italië. Aan de overkant ligt Corfu.


Het eiland Corfu hoort tot de belangrijkste eilanden van de Ionische eilandengroep. Het is het meest noordelijk gelegen eiland van Griekenland. Een deel van Corfu ligt voor het vasteland van Albanië. Al lange tijd is het eiland een belangrijke geografische plek. Veel culturen hebben hier invloed gehad. Naast de vele culturele en historische sporen op het eiland, is Corfu ook een eiland dat mooi gelegen is in de Ionische Zee en bovendien prachtige landschappen herbergt. Marga en ik brachten in 1998 een week door op dit vakantie eiland.

‡

De schuine oversteek van Italië naar Griekenland heeft een historische achtergrond. Een 'rechte' oversteek van de Adriatische Zee zou via Albanië lopen. Jarenlang is het luchtruim van Albanië hermetisch gesloten geweest, en pas sinds de politieke omwenteling in Albanië is het Albanese luchtruim weer vrij. De luchtroutes zijn echter bij het oude gebleven. Het traject vanaf Brindisi loopt naar het eerste baken op Griekse bodem, Kerkyra (KRK), en heeft een lengte van 118 nautische mijl. Kerkyra bevindt zich op het Griekse eiland Corfu dat net op de grens met Albanië ligt. Een smalle streep water scheidt het eiland van het Albanese vasteland. Tijdens de Koude Oorlog zullen hier vast de nodige luisterposten van de NAVO hebben gestaan en zal menig spion zich hier hebben opgehouden. Tegenwoordig lijkt het eiland teruggegeven aan de bewoners, vriendelijke Grieken die hun schapen hoeden en in kleine restaurantjes de massa's toeristen van heerlijk eten voorzien.

‡


Ik vlieg al snel boven het vasteland van Griekenland. Aan de andere kant van de grote binnenzee Golfo de Arta passeer ik de hoogste berg van mijn route, een kaal monster met een rij windmolens op de top.


Vliegend over de Golf van Korinthe, het water dat het schiereiland de Peloponnesos scheidt van de rest van Griekenland, daal ik rustig af tot 3000 ft. Dan zie ik de landengte van Korinthe voor mij liggen. Deze strook land wordt doorsneden door een lijnrecht kanaal dat circa 6,3 km lang, 23 m breed en zo'n 8 m diep is. Het werd in het laatste decennium van de 19e eeuw aangelegd. In 1987 stonden Marga en ik op een smalle brug over het kanaal te kijken naar een schip dat diep onder ons passeerde.

‡

Aankomend bij het baken Korinthos (KOR) kun je goed zien hoe vreemd de natuur Griekenland heeft bedeeld. Naar het westen is er toegang tot de Adriatische Zee via de Golf van Korinthe; er is een isthmus (landbrug) van 6 kilometer breed waarmee de Peloponnesos is verbonden met de rest van de Balkan, en daarna strekt zich naar het oosten toe de Golf van Athene uit. Voordat het kanaal in de isthmus werd uitgehakt moesten schepen vanuit Athene met bestemming Italië helemaal om de Peloponnesos heen varen. Dit was de Grieken in de oudheid al een doorn in het oog, en ook de Romeinen was het opgevallen dat het aanleggen van een kanaal door de isthmus van Korinthe de zeeverbinding tussen Rome, Athene, en Byzantium (tegenwoordig Istanbul) zo'n 300 kilometer zou verkorten en tegelijk ook veiliger zou maken. De galeien konden dan namelijk een groot stuk over binnenzeeën varen in plaats van over open zee.

Er was in Korinthe al in de oudheid een installatie waarmee kleine schepen uit het water werden getild, over een weg van de ene kant van de isthmus naar de andere kant werden gereden en daar weer te water gelaten. De lading van grotere schepen moest aan de ene kant van de isthmus worden gelost, door slaven naar de andere kant gesleurd en daar weer geladen in een ander schip. Reken maar dat Korinthe in de oudheid een drukke stad was en dat er flink verdiend werd aan het gezeul met goederen over de isthmus. Julius Caesar liet al plannen voor een kanaal maken, maar keizer Nero zette daadwerkelijk een leger slaven aan het werk om de droom van een echt kanaal te verwezenlijken. De slaven kregen het werk vanwege de dikke kalksteenlagen niet gedaan, de keizer kreeg problemen met de financiering, en het project werd na enige tijd graven afgeblazen. Pas in 1886 lukte het om met behulp van springstoffen en machines het kanaal in het gesteente uit te houwen.

‡


Nadat ik het kanaal ben gepasseerd, komt Athene snel dichterbij. De stad lijkt immens als ik boven de buitenwijken vlieg. Ik besluit om het overvliegen van de Acropolis tot de volgende etappe uit te stellen, draai om de stad heen en land op Athens Eleftherios Venizelos International Airport. De Uiver landde in 1934 niet op dit vliegveld; Parmentier en zijn bemanning zetten hun toestel neer op Athens Ellinikon International Airport, maar dit vliegveld bestaat niet meer.

Wat een prachtige vlucht was dit! Het weer was mooi en helder, zodat ik veel kon zien. De bezienswaardigheden van Rome en het overvliegen van het Kanaal van Korinthe waren voor mij de hoogtepunten.