1934 | In het spoor van de Uiver

6. Van Athene naar Aleppo


Plesman was aangenaam verrast toen hij om negen uur in de ochtend bij kantoor aankwam. Zelfs al zo vroeg op de zondag stonden er alweer mensen naar de grote landkaart in de etalage te turen waarop de route en de vorderingen van de Uiver en de voornaamste concurrenten middels vlaggetjes werden aangegeven. Ook was er een luidspreker waarmee de laatste nieuwsberichten van de radio werden weergegeven. Zo ook deze ochtend: "In tegenstelling tot ons nieuwsbericht van gisteren kunnen wij melden dat onze nationale trots de Uiver toch in tweede positie blijkt te liggen. Onze jongens jagen op de rode Comet en worden op de voet gevolgd door de Boeing van Roscoe Turner. Pilote Cochran is spijtig genoeg gestrand. De Comet, het snelle uiterst wendbare toestel dat speciaal voor deze race is gebouwd door de Havilland, heeft een duidelijke voorsprong op de rest van het veld. Het zal niet gemakkelijk zijn om de koploper met een gewoon passagierstoestel in te halen."

‡



Afbeelding links: 6:30 a.m. 20th October 1934. de Havilland DH.88 Comet G-ACSP 'Black Magic' piloted by Jim and Amy (nee Johnson) Mollison is first to leave the start line at Mildenhall airfield, UK at the beginning of the MacRobertson Air Race. Sponsored by wealthy Australian industrialist Macpherson Robertson, twenty aircraft set off from the Suffolk airfield bound for Melbourne, Australia. Twelve aircraft completed the whole journey, the race being won by Charles Scott and Tom Campbell Black in the red DH.88 Comet G-ACSR 'Grosvenor House'. They crossed the finishing line at Flemington racecourse at 3:34 p.m. on 23rd October, a record time in the air of 70 hours, 54 minutes, 18 seconds. The race attracted huge numbers of people, keen to see the aircraft depart.

Afbeelding rechts: De Havilland DH.88 Comet G-ACSR refuelling in Darwin, Fannie Bay, Northern Territory, Australia, during the MacRobertson Air Race in 1934.

‡

Grote delen van mijn vlucht van Athene in Griekenland naar Aleppo in Syrië zullen over water gaan. Dat betekent dat ik onderweg enkele bekende eilanden zal kunnen bekijken: achtereenvolgens vlieg ik over Mikonos, Kos, Rhodos, en Cyprus. Marga en ik bezochten Rhodos in 1976 en Kos in 2001. Vanaf Cyprus is het slechts een half uurtje vliegen naar de Syrische kust, waarna het niet ver meer is naar het in een woestijngebied gelegen Aleppo. Maar eerst ga ik de Acropolis van Athene bekijken; daar had ik aan het einde van de vorige etappe geen tijd meer voor.


Het wordt opnieuw een lange vlucht, dus de brandstoftanks van mijn Cessna 208 B Grand Caravan laat ik maximaal vullen. Ik ga vliegen op een hoogte van 4500 ft; onderweg kom ik enkele lage bergen tegen. Ik heb geen reden om me zorgen te maken.


De Acropolis van Athene.



Mikonos.



Kos.



Rhodos.



Langs de kust van Turkije op weg naar Cyprus.




Cyprus.


Bij de stad Lataquia passeer ik de Syrische kustlijn.


Boven Syrië.


De zon gaat onder als ik land op het vliegveld van Aleppo.

Dit was een lange vlucht met enkele saaie stukken over zee, maar het fraaie uitzicht op de eilanden maakte alles goed. De zonsondergang aan het einde was the icing on the cake.