1934 | In het spoor van de Uiver

9. Van Koeweit naar Dubai


Vliegen in de nacht, 'blindvliegen', is voor de piloten van de KLM in 1934 nog een geheel nieuw vak. In Amerika was men er in 1933 al toe overgegaan een netwerk van lichttorens te plaatsen dwars over het continent. Plesman stuurt Parmentier naar dat land om het nachtvliegen te bestuderen. In die tijd neemt deze ook kennis van de DC-1 en hij telegrafeert enthousiast naar zijn baas Plesman: "Dat vliegtuig hebben we in de KLM-vloot nodig!" Maar in nachtvliegen ziet de KLM eigenlijk niets. Binnen Europa wordt, waar de grondorganisatie dat toestaat, geëxperimenteerd. De Melbournerace is voor de KLM de eerste aaneenschakeling van nachtvluchten over drie continenten, waar geen of nauwelijks grondondersteuning is voor de navigatie.


Na de grote race verandert de KLM haar standpunt niet. Nachtvluchten op de Indië-route blijven uit den boze. De passagiers blijven in de gelegenheid hun nachtrust op de grond te genieten in eersteklashotels. Het gebrek aan goede radionavigatie geeft zodoende een stuk charme aan de luchtreis naar de tropen. Maar omdat de vliegtuigen steeds sneller worden kan men grotere trajecten in één stuk afleggen. En dan gaan de passagiers klagen. Ze komen pas tegen donker op een vreemde bestemming aan en vertrekken weer bij het eerste licht. Zo kan men geen kennis nemen van andere culturen en gewoonten. Het klinkt bijna als een verwijt aan het adres van de KLM dat zij de reistijd probeert terug te brengen tot drie dagen.

‡

Bij het maken van het vliegplan voor de vlucht van vandaag hou ik met twee dingen rekening. Ik wil ten eerste enkele iconische steden overvliegen. Dat zijn achtereenvolgens Koeweit-Stad, de hoofdstad van Koeweit, Manama, de hoofdstad van Bahrein, Doha, de hoofdstad van Qatar, en tenslotte Abu Dhabi. Het wordt een lange vlucht dus ik denk dat ik de bezienswaardigheden van mijn bestemming Dubai voor de volgende etappe bewaar. Naast dit toeristisch voornemen ga ik ook zoveel mogelijk langs de kust van het Arabisch Schiereiland vliegen. Ik probeer lange stukken over het water van de Perzische Golf te vermijden. Mocht er onverhoopt iets misgaan dan crash ik liever op het land dan op het water. Er liggen gelukkig geen bergen op de route dus ik kan vanaf een hoogte van 1500 ft. de wereld onder mij bekijken.


Slechts enkele minuten nadat de verkeerstoren mij toestemming heeft gegeven op te stijgen vlieg ik boven Koeweit-Stad, de hoofdstad en grootste stad van Koeweit. Ze is het politieke, economische en culturele centrum van het land. De stad is modern, met indrukwekkende wolkenkrabbers, maar heeft ook traditionele markten en musea die de rijke geschiedenis van de regio tonen. Dankzij de olie-industrie is Koeweit-Stad een van de welvarendste steden in het Midden-Oosten.


De Al Hamra Tower is met 414 meter het hoogste gebouw van Koeweit, en tevens de hoogste gebeeldhouwde betonnen wolkenkrabber ter wereld. Het gebouw werd in 2011 voltooid. Kenmerkend is de asymmetrische sculpturale vorm: elk verdiepingsplatform heeft op de zuidzijde een weggekapte kwart sector, waardoor de toren een draaiende, lintachtige geometrie krijgt. De zuidelijke gevel is bekleed met Jura-kalksteen die zorgt voor passieve zonwering, terwijl de noord-, oost- en westzijde volledig in glas zijn om uitzicht naar de Perzische Golf te maximaliseren. De toren heeft 80 verdiepingen.


De Khiran Resorts zijn een reeks van kunstmatig aangelegde inhammen en havens, gelegen langs de kuststrook ten zuiden van Koeweit-Stad. Deze resorts zijn ontworpen om een luxe toeristische bestemming te creëren, met jachthavens, stranden, hotels en andere recreatieve voorzieningen. De ontwikkeling van Khiran Resorts is een voorbeeld van hoe de kustlijn van Koeweit is aangepast om aan de behoeften van de groeiende bevolking en de toeristische sector te voldoen.


Ik vlieg over de op een landtong gelegen stad Ras Tanura.


Manama, de hoofdstad van Bahrein, verschijnt onder mij. Het is de grootste stad van het land. Het aantal inwoners bedraagt ongeveer 200.000, ruwweg een kwart van de volledige bevolking van Bahrein. Manama werd al vermeld in islamitische geschriften daterend uit 1345 of eerder. Het bestuur van het eiland werd overgenomen door de Portugezen in 1521 en daarna door de Perzen in 1602. Sinds 1783 wordt het met korte onderbrekingen door de dynastie van al-Khalifa bestuurd. Manama werd in 1958 tot vrijhaven benoemd en werd in 1971 de hoofdstad van het toen onafhankelijk geworden Bahrein. De economische basis voor Manama is dezelfde als die van Bahrein als geheel: aardolie, olieraffinage, visserij en het parelduiken.


De lucht is wazig boven Doha, de rond een baai gebouwde hoofdstad van Qatar. Het is met ongeveer 800.000 inwoners de dichtstbevolkte gemeente van het land. Meer dan 60% van de totale bevolking van Qatar woont in deze stad, die tevens het economische hart van het land is. Jammer dat het zicht zo slecht is, want de stad en de omgeving zien er interessant uit.


Ook Abu Dhabi is in nevelen gehuld. Het is de hoofdstad van het emiraat Abu Dhabi en van de Verenigde Arabische Emiraten (VAE). Het is niet de grootste stad van de VAE, want dat is de noordelijker gelegen stad Dubai. De bevolking werd in 2000 op 1 miljoen inwoners geschat, waarvan ongeveer tachtig procent buitenlanders, veelal expats uit landen als India, Pakistan, Egypte, Bangladesh, de Filipijnen en diverse Arabische landen.


Tijdens het laatste stuk van deze toch wel lange en vermoeiende vlucht vlieg ik over een echte woestijn: zandribbels zover het oog reikt. Ik ben blij als de verkeerstoren van Dubai International Airport mij de instructie "left base for runway 30R" geeft.


Deze luchthaven is de drukste ter wereld en dat is te merken. Ik ben als vijfde aan de beurt om te landen en als ik eenmaal geland ben is het een komen en gaan van vliegtuigen om mij heen. Met een tevreden gevoel parkeer ik mijn trouwe KLM-machine op een plek op de 'general aviation parking' en besluit in mijn hotel een borrel te nemen op de goede afloop van deze interessante etappe van mijn reis 'in het spoor van de Uiver'.