Coach weet raad!

Er zijn van die dagen dat ik me afvraag of ik niet beter iets anders kan gaan doen dan lesgeven. De vraag is alleen: wat dan? Een respectabel beroep leren kost minstens vier jaar en voor een avontuur op de wilde vaart is het te laat. Dus kan ik het beter dicht bij huis zoeken, in de sector die ik al ruim twintig jaar ken. Een beetje bijklussen als COACH, bijvoorbeeld. Want allerlei instituten en bedrijven kunnen plotseling niet meer zonder coach. Dit is een advertentie uit het Parool: "De Kleine Johannes (een groeiende en dynamische organisatie voor dienstverlening aan mensen met een verstandelijke handicap) zoekt per direct een coach voor 28 uur. Bij ons worden de teams (resultaat verantwoordelijke eenheden) ondersteund door een Cluster-manager, een gedragswetenschapper en een Coach. De Coach richt zich op team- en individuele aspecten van het werk en begeleidt het proces van resultaatgericht werken."

Voorheen heerste in het onderwijs de gemakzuchtige opvatting dat een leraar het vak in de praktijk moest leren. Een nieuweling werd pardoes in het diepe gegooid en voelde zich daar het eerste jaar als een goudvis in een piranhavijver. Als hij het niet redde, had hij pech. Tegenwoordig is de initiatie wat minder ruw als gevolg van het lerarentekort; directies moeten zuiniger zijn op hun personeel en dus wordt er meer bemoederd en bementord.

Vandaar ook dat ik goede hoop heb voor JASPERS TOP CLASS COACHING, mijn consultancybureau in oprichting. JTCC richt zich speciaal op de rijpere docent. Zodra de startsubsidie binnen is, kunnen schoolleidingen sleetse leerkrachten bij mij afleveren voor een '10.000 lessenbeurt'. Na twee weken keren ze uitgedeukt en opgepoetst terug en dan kunnen ze er gegarandeerd weer dertien jaar tegenaan.

Eerst gaan we werken aan een aantal concrete zaken:
* de cliënt wordt onder handen genomen door een schoonheidsspecialist;
* zijn drie vaalste colbertjes worden gecremeerd en vervangen door nieuwe;
* hij leert beleidsbrochures direct te versnipperen (negeren is vooruitzien!);
* hij krijgt Arbo-tips: draag hoogstens 30 gram correctiewerk tegelijk, enz.

Daarna is er gedragstherapie. Co Adriaanse beboette zijn spelers als ze hun bolides slordig bij het stadion parkeerden en eiste niet alleen op het trainingsveld maar ook op het parkeerterrein een ijzeren discipline. Als onderwijscoach daarentegen zal ik mijn pupillen instrueren hun auto's schots en scheef op de stoep voor de school achter te laten. Want het ontbreekt de leraar van nu aan bravoure, aan sterallures. De doorsnee onderwijskracht maakt zijn eigen geluk ondergeschikt aan het verheven opvoedingsideaal dat hij nastreeft. Hij cijfert zich weg in het belang van 'het kind' en zoekt na iedere mislukking masochistisch de schuld bij zichzelf.

Van deze onderdanigheid wordt natuurlijk grif misbruik gemaakt. Een leraar wordt geacht altijd en overal beschikbaar te zijn en juist dat maakt het beroep zo vermoeiend. Vandaar dat JTCC extra nadruk legt op de nobele kunst van het afpoeieren. We beginnen met het inslijpen van enkele basisbegrippen als 'vrije tijd' en 'de lespauze' - volgens mijn definitie "een onontbeerlijke, heilzame onderbreking van het werk". De minimumscore van nul punten wordt toegekend aan antwoorden als "de lespauze is het moment van de dag waarop leidinggevenden hun kans schoon zien je aan te klampen over futiliteiten".

Als een cliënt de theorie voldoende beheerst, mag hij meedoen aan het rollenspel. Dit bereidt hem voor op veel voorkomende praktijksituaties. Wat doe je als op maandagochtend om 8.10 uur een coördinator de route naar het koffiezetapparaat opzettelijk verspert en hinderlijk met een stapel paperassen wappert? De coach biedt uitkomst en oefent met de deelnemers op schijnbewegingen en afleidingsmanoeuvres! Ook studeert hij voorbeelddialogen met ze in, vol gebruiksklare frasen die de timide leraar kunnen helpen zijn belagers af te schudden.

Leerling: "Heeft u het al nagekeken?"
Leraar: "Nee." (N.B. We zijn hier al op een cruciaal punt aangeland. Bijt op uw tong! Geen automatische excuses als "Sorry, ik heb mijn best gedaan, maar er lagen ook nog twee schoolonderzoeken, die gingen echt voor ...")
Leerling: "Waarom niet?"
Leraar: "Dat gaat je niet aan, maar als het je echt interesseert ... Ik had geen zin."
Leerling: "WUH...?"
Leraar: "Nakijken is saai en onaangenaam werk, Jochem."
Leerling: "Ja, maar ..."
Leraar: "Zaterdag en zondag deed ik met mijn geliefde mee aan een zeilregatta bij het Skagerrak. We waren vannacht pas om vier uur thuis. Soms moet een mens de batterijen even opladen. Vraag het over twee weken nog maar eens. Heb je je leesverslag bij je?"

Mits met overtuiging gebracht, werken zulke teksten statusverhogend en carrièreverlengend. En bij een monter, zelfbewust docententeam is iedere school vanzelfsprekend gebaat!

In dat licht bezien is het standaardtarief van 8000 euro per persoon (inclusief deelnemerscertificaat) voor ieder bestuur dan ook een uiterst verantwoorde investering. Is uw belangstelling gewekt, vraag dan de gratis prospectus of de demonstratievideo aan bij onderstaand adres.

 

© Marius Jaspers - p 2002 Levende Talen Magazine

Reacties naar marius.jaspers@gmail.com
https://arnodb.nl/marijas/