Er zijn van die dagen dat ik me afvraag of ik niet beter iets anders kan
gaan doen dan lesgeven. De vraag is alleen: wat dan? Een respectabel
beroep leren kost minstens vier jaar en voor een avontuur op de
wilde vaart is het te laat. Dus kan ik het beter dicht bij huis
zoeken, in de sector die ik al ruim twintig jaar ken. Een beetje
bijklussen als COACH, bijvoorbeeld. Want allerlei instituten en
bedrijven kunnen plotseling niet meer zonder coach. Dit is een advertentie
uit het Parool: "De Kleine Johannes (een groeiende en dynamische
organisatie voor dienstverlening aan mensen met een verstandelijke
handicap) zoekt per direct een coach voor 28 uur. Bij ons worden
de teams (resultaat verantwoordelijke eenheden) ondersteund door
een Cluster-manager, een gedragswetenschapper en een Coach. De Coach
richt zich op team- en individuele aspecten van het werk en begeleidt
het proces van resultaatgericht werken."
Voorheen heerste in het onderwijs de gemakzuchtige opvatting dat
een leraar het vak in de praktijk moest leren. Een nieuweling werd
pardoes in het diepe gegooid en voelde zich daar het eerste jaar
als een goudvis in een piranhavijver. Als hij het niet redde, had
hij pech. Tegenwoordig is de initiatie wat minder ruw als gevolg
van het lerarentekort; directies moeten zuiniger zijn op hun personeel
en dus wordt er meer bemoederd en bementord.
Vandaar ook dat ik goede hoop heb voor JASPERS TOP CLASS COACHING,
mijn consultancybureau in oprichting. JTCC richt zich speciaal op
de rijpere docent. Zodra de startsubsidie binnen is, kunnen schoolleidingen
sleetse leerkrachten bij mij afleveren voor een '10.000 lessenbeurt'.
Na twee weken keren ze uitgedeukt en opgepoetst terug en dan kunnen
ze er gegarandeerd weer dertien jaar tegenaan.
Eerst gaan we werken aan een aantal concrete zaken:
* de cliënt wordt onder handen genomen door een schoonheidsspecialist;
* zijn drie vaalste colbertjes worden gecremeerd en vervangen door
nieuwe;
* hij leert beleidsbrochures direct te versnipperen (negeren is
vooruitzien!);
* hij krijgt Arbo-tips: draag hoogstens 30 gram correctiewerk tegelijk,
enz.
Daarna is er gedragstherapie. Co Adriaanse beboette zijn spelers
als ze hun bolides slordig bij het stadion parkeerden en eiste niet
alleen op het trainingsveld maar ook op het parkeerterrein een ijzeren
discipline. Als onderwijscoach daarentegen zal ik mijn pupillen
instrueren hun auto's schots en scheef op de stoep voor de school
achter te laten. Want het ontbreekt de leraar van nu aan bravoure,
aan sterallures. De doorsnee onderwijskracht maakt zijn eigen geluk
ondergeschikt aan het verheven opvoedingsideaal dat hij nastreeft.
Hij cijfert zich weg in het belang van 'het kind' en zoekt na iedere
mislukking masochistisch de schuld bij zichzelf.
Van deze onderdanigheid wordt natuurlijk grif misbruik gemaakt.
Een leraar wordt geacht altijd en overal beschikbaar te zijn en
juist dat maakt het beroep zo vermoeiend. Vandaar dat JTCC extra
nadruk legt op de nobele kunst van het afpoeieren. We beginnen met
het inslijpen van enkele basisbegrippen als 'vrije tijd' en 'de
lespauze' - volgens mijn definitie "een onontbeerlijke, heilzame
onderbreking van het werk". De minimumscore van nul punten wordt
toegekend aan antwoorden als "de lespauze is het moment van de dag
waarop leidinggevenden hun kans schoon zien je aan te klampen over
futiliteiten".
Als een cliënt de theorie voldoende beheerst, mag hij meedoen aan
het rollenspel. Dit bereidt hem voor op veel voorkomende praktijksituaties.
Wat doe je als op maandagochtend om 8.10 uur een coördinator de
route naar het koffiezetapparaat opzettelijk verspert en hinderlijk
met een stapel paperassen wappert? De coach biedt uitkomst en oefent
met de deelnemers op schijnbewegingen en afleidingsmanoeuvres! Ook
studeert hij voorbeelddialogen met ze in, vol gebruiksklare frasen
die de timide leraar kunnen helpen zijn belagers af te schudden.
Leerling: "Heeft u het al nagekeken?"
Leraar: "Nee." (N.B. We zijn hier al op een cruciaal punt aangeland.
Bijt op uw tong! Geen automatische excuses als "Sorry, ik heb mijn
best gedaan, maar er lagen ook nog twee schoolonderzoeken, die gingen
echt voor ...")
Leerling: "Waarom niet?"
Leraar: "Dat gaat je niet aan, maar als het je echt interesseert
... Ik had geen zin."
Leerling: "WUH...?"
Leraar: "Nakijken is saai en onaangenaam werk, Jochem."
Leerling: "Ja, maar ..."
Leraar: "Zaterdag en zondag deed ik met mijn geliefde mee aan een
zeilregatta bij het Skagerrak. We waren vannacht pas om vier uur
thuis. Soms moet een mens de batterijen even opladen. Vraag het
over twee weken nog maar eens. Heb je je leesverslag bij je?"
Mits met overtuiging gebracht, werken zulke teksten statusverhogend
en carrièreverlengend. En bij een monter, zelfbewust docententeam
is iedere school vanzelfsprekend gebaat!
In dat licht bezien is het standaardtarief van 8000 euro per persoon
(inclusief deelnemerscertificaat) voor ieder bestuur dan ook een
uiterst verantwoorde investering. Is uw belangstelling gewekt, vraag
dan de gratis prospectus of de demonstratievideo aan bij onderstaand
adres.
© Marius Jaspers - p 2002 Levende Talen Magazine
Reacties naar marius.jaspers@gmail.com
https://arnodb.nl/marijas/ |