datadozen

Datadozen

Voor een 'datahotel' moet je niet bij Booking.com zijn. Ik weet helaas niet bij wie wel. Het is een van die dingen waar je nooit bij stilstaat. Mijn eigen data gaan via een gordiaanse wirwar van snoertjes en draden naar router en modem en bij de voordeur naar buiten, vanwaar ze samen verder reizen met de bits en bytes van de buren: UPC345679 (beveiligd), NetwerkvanNol, 2-girls-one-router, Van-god-los, Netgek (onbeveiligd), enz.

Hier om de hoek staat een kastje dat soms een inwendig onderzoek krijgt van een buikige man in een Ziggo-hesje, maar dan? Ik stel me dikkere en dikkere kabels voor in primaire kleuren – glasvezel? – en die moeten ergens aansluiting vinden bij hun overzeese vrienden. Maar waar? Ja, bij een 'hub', maar veel kan ik me er niet bij voorstellen. Normaal etaleer ik mijn onbenulligheid niet graag, maar in dit geval durf ik het omdat ik vermoed dat u er evenmin veel digi-kaas van hebt gegeten. We sturen onze foto's blijmoedig 'the cloud' in, maar waar zweeft die wolk?

Een paar maanden geleden stond in de Volkskrant een interessant stuk over de Equinixtoren, een 73 meter hoog datapakhuis in het Amsterdamse Science Park. Acht van de twaalf verdiepingen (11.500 m2) bestaan uit verhuurbare 'white space'. Er is ruimte voor 4200 'kooien'; in een kooi passen 32 servers. Dan kom je op 134.400 servers, met daartussen looppaadjes voor de reparatiedienst. Verder bevat het gebouw koeltorens, dieselgeneratoren, elektrische installaties en een brandblussysteem. Gezellig!

Bij de Equinixtoren is volgens het artikel een bewuste poging gedaan het uiterlijk niet al te afstotelijk te maken. Het mocht geen "doodse loods" worden, was de uitdrukkelijke opdracht aan de architecten. Ga d'r maar aan staan, zonder ramen. Een geraffineerd streepjespatroon op de gevel doet het gebouw minder plomp lijken. Niettemin, van buitenaf is de functie er niet aan af te zien. Een kluis zo groot als een flatgebouw? De grootste straalkachel ter wereld?

De meeste bedrijven huren servercapaciteit in een 'datahotel'. Echt grote jongens als Google en Facebook bouwen hun eigen doodse loodsen en blokkendozen. In Wieringerwerf zette Microsoft voor 5 miljard euro een 'hyperscale datacenter' neer. Alles van Office 365 gaat daarheen. En onlangs werd bekend dat in datzelfde glastuinbouwgebied, met de romantische naam Agriport A7, een vergelijkbaar complex komt, van 70 hectare (zet u dat zelf even om naar voetbalvelden?). Van wie, wordt angstvallig geheimgehouden door de provincie Noord-Holland en andere betrokkenen, maar volgens geruchten is het Amazon. (Het bleek Google te zijn.)

En Rutte rules! Stijn Grove van NIFA (Netherlands Foreign Investment Agency) bejubelt in het HD het "fantastische vestigingsklimaat" voor datacenters en ik ... Ik kan moeilijk protesteren (Netgek, UPC345679 en ik doen net zo hard mee met de data). Wel voel ik me steeds vaker een 'boertje van buten', maar dan omgekeerd.

Als ik incidenteel op de snelweg kom – voor mij vreemd gebied – zie ik aan de andere kant van de vangrail zuurstofloze sloten en weiland zonder weidevogels, met alleen een paar symbolische sierkoeien. En verder een verbazingwekkende verscheidenheid aan schaamteloos utilitaire gebouwen. Van een agressieve lelijkheid. Wat zijn het? Gigantische distributiecentra? Koelcellen? Megastallen? Champignonkwekerijen? Opslagbedrijven? Brandt binnen altijd licht? Werken er robots? Illegalen?

Terug in mijn vertrouwde Haarlem zie ik gevels uit de Gouden Eeuw en beschermde stadsgezichten. In mijn tuttige bakfietsbuurt zijn de winkeltjes en horeca o zo trendy en o zo duurzaam. Zolang wifi en iPod het doen en de bezorgers van Bol.com en Ali Express binnen 24 uur arriveren, zoemt iedereen tevreden als een server in een vijfsterren 'datahotel'. Dat die luxe alleen mogelijk is door ontelbare lelijke rechthoekige dozen langs de snelweg, vergeten we maar al te graag.