Ik keek in de spiegel. Ik keek nog eens in de spiegel. Half zeven 's ochtends.
De liederlijke avond had verrassend weinig sporen nagelaten op mijn gezicht.
Integendeel ... ik knipoogde guitig naar de frisse jongeman tegenover
me. Wat een uitstraling! In plaats van de verwachte lodderige blik, priemden
zijn ogen levenslustig de wereld in en ... Was ik dat echt? Ik rook het
kruidige aroma van citrus, koriander en ... amber. Onmiskenbaar. En ik
had nog niet eens gedoucht!
Nou niet verliefd worden op jezelf, jonge god, vermaande ik mezelf. Er
wacht je nog een lange dag, vol prikkelende ontmoetingen, en avonturen
met hoogst bevredigende afloop!
Buiten glom de stad alsof duizenden poetsvrouwen de hele nacht in touw
waren geweest. Ze hadden de gevels in het Kleverpark afgenomen met vochtige
doekjes en de trottoirs blonken fotogeniek. Ik snoof de frisse ochtendlucht
op.
De buurvrouw kwam me tegemoet, tenminste ... als zij het echt was. Ze
zwierde over de stoep als was het een catwalk. Haar anders zo sjofele
verschijning had plaatsgemaakt voor Elegance, Glamour.
"Marie-Claire, ben jij het?" riep ik ongelovig. Haar tanden sprankelden
met een bovennatuurlijke witheid, en haar beruchte pokdaligheid was ...
was niet meer. We deden spontaan een walsje. Met een speels tikje op mijn
billen nam ze afscheid. "Hé, tot vannacht, toch?"
Mijn eerste verovering van de dag. Het was pas 7.35 uur. Zoiets kan alleen
in HRLM, bedacht ik.
Bij het station was het een drukte van belang: met honderden tegelijk
stapten veelbelovende studenten en creatieve ondernemers uit het hoogwaardig
openbaar vervoer. Startende creatieve ondernemers, met Nieuwe Energie
op weg naar drukbezochte congressen of naar hun werkplekken. Kom daar
in Assen eens om, of Domburg ... Terwijl zij monter naar het centrum liepen,
knetterden over en weer kleurige vonken: tussen toparchitecten, grafisch
ontwerpers, kunstenaars en ICT-talent. Een 'creatief ondernemersklimaat',
flitste het door me heen!
Bij de Parklaan stond een HRLM-se wethouder, zijn schedel glossy in het
zonlicht. Het was de kleine Haarlemse wethouder met een glossy schedel.
Fier als Baron Georges-Eugène Hausmann na de voltooiing van de Boulevard
de Sébastopol, liet Maarten Divendal zijn blik over de fonkelnieuwe allee
gaan. "Wat glanst hij mooi, hè, die Rode Loper!" Mijn antwoord werd overstemd
door een ronkende, optrekkende Connexxion-bus, die even te gast was op
het smetteloze asfalt. Ik snoof de uitlaatgassen diep op. Onmiskenbaar:
amber, citrus en ... koriander.
HRLM, wat ben je groen, zong ik op de wijs van Manke Nelis. Voorbijgangers
glimlachten, en demonstreerden en passant dat de orthodontie in HRLM tot
grote hoogte was gestegen. Evenals de huid- en haarverzorging. En de plastische
chirurgie. Meeëters, kraaienpoten, wratten, bloemkooloren en onderkinnen
waren definitief uit het straatbeeld verdwenen. Iedereen blaakte van vitaliteit
en gezondheid.
De schok was daarom des te groter toen ik - nota bene op het bordes van
het stadhuis - een vale, verfomfaaide man zag zitten. Er leek een grauwsluier
over zijn gezicht te liggen. Hij droeg een ambtsketen.
"Bernt ... hoe gaat ie...?"
"HRLM is een geweldige stad waar we zo'n beetje alles hebben. Historie,
monumenten, musea, cultuur, leuke restaurants en cafés, winkels in overvloed
en talrijke festivals en evenementen", zei hij mat.
"Ja, maar gaat het wel góed met je?"
"HRLM is een geweldige stad waar we zo'n beetje alles hebben. Historie,
monumenten, musea, cultuur, leuke ..."
"Bernt, hou op met die mantra's van je!"
De burgemeester staarde me aan; zijn ogen stonden dof.
"Weet je wat het is, Marius, soms voel ik me overbodig. Haarlem is af.
Dan verlang ik naar een stad waar ziekte en gebrek heerst, waar de bevolking
mort en tussen de vuilnishopen wroet naar vodden en bruikbare plastic
zakjes. Echte mensen heb ik het over, hè, en niet die verwaten, verwisselbare
creativo's waar je hier over struikelt."
Ik keek hem schattend aan.
"Weet je wat het met jou is, Bernt? Je moet niet zoveel in glossy tijdschriften
lezen. Dan bekijk je HRL... Dan bekijk je Haarlem heel anders."
[Voorgelezen tijdens de Broodkast radiouitzending van december
2008 op Radio Haarlem 105.]
© Marius Jaspers - p 2008 Raarlems Dagklad
Reacties naar marius.jaspers@gmail.com
https://arnodb.nl/marijas/ |