hangherten

Hangherten

Do not dump your shit on me is een Engelse uitdrukking die zoiets betekent als "je moet jouw ellende niet op mij afreageren". Ik moest eraan denken toen ik las over de laatste activiteiten van Zandvoorter Willem van der Sloot, alias de 'hertenfluisteraar'.

Die geliefde herten van hem komen uit de Amsterdamse Waterleidingduinen en het zijn er (daar zijn dierenvriend en -vijand het over eens) veel te veel. Toen ik twee jaar geleden zelf in het gebied wandelde was ik geschokt. Ooit slaakte ik verrukt een kreetje als ik een ranke hinde schichtig een veilig heenkomen zag zoeken in het kreupelhout. Das war einmal. De verre afstammelingen van die gracieuze, schuwe beestjes stonden overal langs de route die wij liepen, herkauwend in het struweel (voor zover ze dat nog niet hadden kaalgevreten). Vergeet Bambi. Nors en misprijzend loerden ze naar ons. Het voelde bijna ongemakkelijk daar – alsof we door een verloederd winkelcentrum liepen, waar de lokale probleemjeugd slechts met zichtbare tegenzin twintig centimeter uiteen week om ons een doorgang naar de Blokker te verschaffen. Zouden ze gaan kwatten? Hangherten waren het! Ik zie de mens heus niet als Heer der Schepping, maar deze onbeschoftheid was het andere uiterste.

Over het verlenen van een afschotvergunning werd lang gedelibereerd en geprocedeerd, tot in de Raad van State toe. Dat afschieten gebeurde vervolgens op niet geringe schaal: meer dan 1300 herten in de winter van 2016-2017 op een populatie van 3900. Volgens de planning mochten er dit jaar nog welgeteld 1479 herten over zijn (met 1480 werd kennelijk een kritieke grens overschreden), maar er bleken er desondanks nog 3100 te zijn, overlevenden plus jonge aanwas. Als niemand kijkt doen herten in de bosjes aan voortplanting, daar schijnt het mee te maken te hebben. Sommigen (en niet alleen poeliers) pleiten daarom voor een nog rigoureuzere aanpak om het uiteindelijke streefgetal van duizend te halen, dit tot ongenoegen van de Dierenbescherming.

Intussen zwermen de herten uit. In Zandvoortse plantsoenen en tuinen vinden ze bloemenperkjes met lekkernijen die in de schrale duinen niet groeien. Ze zijn in het Zandvoortse straatbeeld even aanwezig als Duitse badgasten en hebben maling aan verkeersregels, wat onverstandig is bij verkeersaders als de Zandvoortselaan, de Bloemendaalse Zeeweg en de spoorlijn Haarlem Zandvoort. Met grote regelmaat worden er herten aangereden door auto of trein; de bestuurder of machinist krijgt een hartverzakking, het hert legt het loodje of moet worden afgemaakt.

ProRail wilde om herten te verjagen al eens experimenteren met speakers die het gehuil van een roedel wolven uitzonden, wat niet doorging. Men zint nu op andere middelen.

Enter Willem van der Sloot, die zich om die beestjes bekommert, herten-klaar-over speelt en ze zo goed en zo kwaad als het gaat behoedt voor ongelukken bij spoorwegovergangen en andere risicoplekken. Beslist geen sinecure: de goede Willem staat voor dag en dauw op en heeft er bijna een dagtaak aan. Zijn meest recente list is het uitstrooien van drie emmertjes verse leeuwenpoep, voor hem vergaard in Artis. Leeuwenpoep? Het is een sympathieke poging, maar of het echt helpt ter afschrikking is zeer de vraag, want – zoals Willem toegeeft – voor deze ontaarde Neder-herten is een leeuw even onbekend als eerlijkheid voor een ING-bankier.

Voorlopig vrees ik dat massaal afschieten de enige optie blijft, hoe wreed ook. Nog een bof dat herten alleen geweien hebben en geen geweren – en mensen wel geweren en geen geweien. Zodat de kans uitgesloten is dat een Opperdamhert een bevel uitvaardigt dat driekwart van alle Nederlanders moet worden uitgeroeid vanwege de overbevolking. Om even de gedachten te bepalen, dan heb je het niet alleen over alle witwassers en de banktop, maar tevens over alle gezinnen met een of meer ING-bankpasjes.