Regionale zeep is heet!
Minister Plasterk heeft onlangs een half miljoen euro beschikbaar gesteld
voor regionale soaps. Momenteel zendt de KRO de Twentse versie uit met
onder andere een rol voor Herman Finkers. Van Jonge Leu En Oale Grond,
heet de serie. Ik mag er graag naar kijken. Niet dat het verhaal mij zo
boeit. Het gaat mij om het malse dialect, waar ik als taalliefhebber van
smul.
Ze zeggen dingen als: "Mneu deern' ha slim gruu'ut doerch 't torcht van
de knaat twoekaan." Vrij vertaald: "De meid is weer door haar rug gegaan
toen ze een mud boekweitgrutten in de trog deed." Of nóg vrijer: "De abortus
provocatus moest worden gestaakt in verband met invallende duisternis."
U begrijpt, ik heb de ondertiteling thuis laten liggen.
Als één regio een regionale soap heeft, willen ze natuurlijk allemaal:
Friezen, Zeeuwen, Brabo's en Limbo's popelen ineens om zich ook te profileren.
En zo kon het dat het Haarlems Dagblad vorige week onze creatieve
stadgenoten Bies van Ede en Wigbolt Kruijver polste omtrent de levenskansen
voor een Noord-Hollandse versie.
De heren staan er op zich welwillend tegenover. Bies van Ede verklaart
zich zelfs bereid één dag per week de verhaallijnen uit te werken. Iets
met het melkvee in de Beemster? De marine in Den Helder? Kruijver oppert
de Verkadefabriek als plaats van handeling en er schiet hem meteen al
een titel te binnen: De Koek Is Op.
Haarlem wordt en passant ook genoemd: misschien iets met drukkerij Joh.
Enschedé en valsemunters… En ... en ... dat was het qua inspiratie! En
dat terwijl wij hier in de stad goud in handen hebben! Mag ik even? Hier
komt (kleine wijzigingen voorbehouden) het scenario van de eerste aflevering
van Het Zwaard Met De Vijf Sterren.
Verplaatst u zich even naar een denkbeeldige provinciehoofdstad aan het
Spaarne, die wordt bestuurd door een onwaarschijnlijke coalitie van PvdA,
VVD en SP.
De stad heeft net een nieuwe burgemeester - gedreven, charismatisch, vakbekwaam.
Hij lijdt echter aan een akelige aandoening, die hij angstvallig verzwijgt:
chronische zadelpijn, veroorzaakt door zijn eindeloze kennismakingsrondjes
door de wijken. Dan slaat het noodlot toe: vijf onaangelijnde E.coli-bacteriën
ontsnappen in het waterleidingnet en komen via via terecht in het glaasje
water dat een bode hem aanreikt tijdens een verhit raadsdebat.
Gedwongen door buikkramp belt hij diezelfde avond aan bij het penthouse
van Jiffie Dazes, verslaggeefster van Radio 501, en na gedane zaken wordt
hij betrapt en vervolgens gechanteerd door de gefrustreerde oud-wethouder
Jurg Sisser van het CDA, die zich onduidelijk ophield bij Jiffie's woning,
gekweld door onconfessionele verlangens.
Diezelfde nacht laat wethouder Aart Diegeval, bijgenaamd de Rode Woudreus,
wiens positie tot dan toe onaantastbaar leek, zijn verborgen agenda slingeren.
Tot overmaat van ramp wordt die gevonden door persmuskiet Richard Rastaburg.
De volgende ochtend staat het in alle kranten: "Gemeente wil alle bomen
kappen om grootste VMBO-school van West Europa te bouwen."
Zwaar aangeslagen zoekt Aart troost in de kale armen van zijn sexy roodharige
collega Han Nauwenburg ... pardon, hier zijn een paar verhaallijnen in
de knoop geraakt. ... Hij stort zich in de armen van de roodharige femme
fatale Helga van der Holen, die zich juist zo had verheugd op een rustige
oude dag. Nu ziet zij zich gedwongen te kiezen tussen haar zorgtaak voor
Aart en haar allesverterende passie voor de achterstandswijken.
Tegen een decor van spontaan instortende kademuren, gapende gaten in de
begroting en voor eeuwig opgebroken straten, ontstaan diepe scheuren binnen
het college, zeker als de oppositie het gerucht verspreidt dat er een
besmettelijke vorm van burnout heerst op het stadhuis.
De onderlinge verhoudingen verslechteren verder nadat per abuis in 300.000
huisgezinnen folders zijn bezorgd met de slogan "Haarlem Smaakt Naar Meel".
Wie is verantwoordelijk voor deze drukfout?
Kwade genius van het verhaal is de Jekyll & Hyde-achtige VVD-wethouder
Dries van Delzen, die wordt beticht van een kwalijke dubbelrol, en ieders
achterdocht wekt door zijn duistere financiële transacties en mysterieuze
verdwijntrucs met ambtenaren. Uiteindelijk (en nu maken we even een sprong
van 38 afleveringen) blijkt evenwel dat Van Delzen geen enkele blaam treft.
Hij heeft een tweelingbroer. Een tweelingbroer uit Sneek, wel te verstaan!
Maar ik loop op de zaken vooruit. Eerst is er nog de wanhoopsdaad van
Han Nauwenburg, die 129 pillen slikt wanneer de cijfers voor de sociale
woningbouw kelderen. Maar Han heeft zich vergist: in het potje zat geen
benzo-trichloor-cyanide, maar een haargroeimiddel. Zodra hij zijn fout
beseft, springt hij uit het raam van de Gravenzaal. Op de Grote Markt
stuiven voorbijgangers in blinde paniek uiteen en roepen "Bokito! Bokito!"
Nou ja, zoiets had ik gedacht als beginnetje, en als de wethouder van
cultuur er wat in ziet, hoor ik dat graag van hem.
[Voorgelezen tijdens de Broodkast radiouitzending van juni 2007
op Radio Haarlem 105.]
© Marius Jaspers - p 2007 Raarlems Dagklad
Reacties naar marius.jaspers@gmail.com
https://arnodb.nl/marijas/ |