Hete zeep

Regionale zeep is heet!

Minister Plasterk heeft onlangs een half miljoen euro beschikbaar gesteld voor regionale soaps. Momenteel zendt de KRO de Twentse versie uit met onder andere een rol voor Herman Finkers. Van Jonge Leu En Oale Grond, heet de serie. Ik mag er graag naar kijken. Niet dat het verhaal mij zo boeit. Het gaat mij om het malse dialect, waar ik als taalliefhebber van smul.

Ze zeggen dingen als: "Mneu deern' ha slim gruu'ut doerch 't torcht van de knaat twoekaan." Vrij vertaald: "De meid is weer door haar rug gegaan toen ze een mud boekweitgrutten in de trog deed." Of nóg vrijer: "De abortus provocatus moest worden gestaakt in verband met invallende duisternis." U begrijpt, ik heb de ondertiteling thuis laten liggen.

Als één regio een regionale soap heeft, willen ze natuurlijk allemaal: Friezen, Zeeuwen, Brabo's en Limbo's popelen ineens om zich ook te profileren. En zo kon het dat het Haarlems Dagblad vorige week onze creatieve stadgenoten Bies van Ede en Wigbolt Kruijver polste omtrent de levenskansen voor een Noord-Hollandse versie.

De heren staan er op zich welwillend tegenover. Bies van Ede verklaart zich zelfs bereid één dag per week de verhaallijnen uit te werken. Iets met het melkvee in de Beemster? De marine in Den Helder? Kruijver oppert de Verkadefabriek als plaats van handeling en er schiet hem meteen al een titel te binnen: De Koek Is Op.

Haarlem wordt en passant ook genoemd: misschien iets met drukkerij Joh. Enschedé en valsemunters… En ... en ... dat was het qua inspiratie! En dat terwijl wij hier in de stad goud in handen hebben! Mag ik even? Hier komt (kleine wijzigingen voorbehouden) het scenario van de eerste aflevering van Het Zwaard Met De Vijf Sterren.

Verplaatst u zich even naar een denkbeeldige provinciehoofdstad aan het Spaarne, die wordt bestuurd door een onwaarschijnlijke coalitie van PvdA, VVD en SP.

De stad heeft net een nieuwe burgemeester - gedreven, charismatisch, vakbekwaam. Hij lijdt echter aan een akelige aandoening, die hij angstvallig verzwijgt: chronische zadelpijn, veroorzaakt door zijn eindeloze kennismakingsrondjes door de wijken. Dan slaat het noodlot toe: vijf onaangelijnde E.coli-bacteriën ontsnappen in het waterleidingnet en komen via via terecht in het glaasje water dat een bode hem aanreikt tijdens een verhit raadsdebat.

Gedwongen door buikkramp belt hij diezelfde avond aan bij het penthouse van Jiffie Dazes, verslaggeefster van Radio 501, en na gedane zaken wordt hij betrapt en vervolgens gechanteerd door de gefrustreerde oud-wethouder Jurg Sisser van het CDA, die zich onduidelijk ophield bij Jiffie's woning, gekweld door onconfessionele verlangens.

Diezelfde nacht laat wethouder Aart Diegeval, bijgenaamd de Rode Woudreus, wiens positie tot dan toe onaantastbaar leek, zijn verborgen agenda slingeren. Tot overmaat van ramp wordt die gevonden door persmuskiet Richard Rastaburg. De volgende ochtend staat het in alle kranten: "Gemeente wil alle bomen kappen om grootste VMBO-school van West Europa te bouwen."

Zwaar aangeslagen zoekt Aart troost in de kale armen van zijn sexy roodharige collega Han Nauwenburg ... pardon, hier zijn een paar verhaallijnen in de knoop geraakt. ... Hij stort zich in de armen van de roodharige femme fatale Helga van der Holen, die zich juist zo had verheugd op een rustige oude dag. Nu ziet zij zich gedwongen te kiezen tussen haar zorgtaak voor Aart en haar allesverterende passie voor de achterstandswijken.

Tegen een decor van spontaan instortende kademuren, gapende gaten in de begroting en voor eeuwig opgebroken straten, ontstaan diepe scheuren binnen het college, zeker als de oppositie het gerucht verspreidt dat er een besmettelijke vorm van burnout heerst op het stadhuis.

De onderlinge verhoudingen verslechteren verder nadat per abuis in 300.000 huisgezinnen folders zijn bezorgd met de slogan "Haarlem Smaakt Naar Meel". Wie is verantwoordelijk voor deze drukfout?

Kwade genius van het verhaal is de Jekyll & Hyde-achtige VVD-wethouder Dries van Delzen, die wordt beticht van een kwalijke dubbelrol, en ieders achterdocht wekt door zijn duistere financiële transacties en mysterieuze verdwijntrucs met ambtenaren. Uiteindelijk (en nu maken we even een sprong van 38 afleveringen) blijkt evenwel dat Van Delzen geen enkele blaam treft. Hij heeft een tweelingbroer. Een tweelingbroer uit Sneek, wel te verstaan!

Maar ik loop op de zaken vooruit. Eerst is er nog de wanhoopsdaad van Han Nauwenburg, die 129 pillen slikt wanneer de cijfers voor de sociale woningbouw kelderen. Maar Han heeft zich vergist: in het potje zat geen benzo-trichloor-cyanide, maar een haargroeimiddel. Zodra hij zijn fout beseft, springt hij uit het raam van de Gravenzaal. Op de Grote Markt stuiven voorbijgangers in blinde paniek uiteen en roepen "Bokito! Bokito!"

Nou ja, zoiets had ik gedacht als beginnetje, en als de wethouder van cultuur er wat in ziet, hoor ik dat graag van hem.

[Voorgelezen tijdens de Broodkast radiouitzending van juni 2007 op Radio Haarlem 105.]

 

© Marius Jaspers - p 2007 Raarlems Dagklad

Reacties naar marius.jaspers@gmail.com
https://arnodb.nl/marijas/