kinderbijslag

Kinderbijslag

Mag ik hier even een radicale stelselwijziging voorstellen?

Staatssecretaris Ross van Volksgezondheid (CDA) wil in de toekomst extra geld toekennen aan gemeenten met veel gezinnen die risico lopen te ontsporen, lees ik in NRC. "Opvoedings-
ondersteuning moet gewoner worden en sociaal geaccepteerd."

Goed nieuws uiteraard voor de professionele pappers en nathouders, de gezinsvoogden en hulpverleners en geldstroommanagers.

Echter ... de redactie van het Raarlems Dagklad (één man sterk) gelóóft er niet in! Als legio ouders (zowel stedelingen als plattelanders) in de huidige situatie de intrinsieke motivatie en toewijding ontberen om hun kinderen een deugdelijke opvoeding te bieden, rest de overheid niets anders dan het over een andere boeg te gooien. In lijn met het kabinetsbeleid, d.w.z. met geldelijke prikkels en een onontkoombaar beroep op de eigen verantwoordelijkheid.

WAAROM SCHAFFEN WE DE KINDERBIJSLAG VOOR DE EERSTE ZEVEN LEVENSJAREN NIET AF?

Overbrug die zeven jaar desnoods met een systeem van leningen, vergelijkbaar met de studiefinanciering. En dan, kort na de achtste verjaardag moet ieder kind op voor de opvoedingstoets. Een soort rijexamen, maar dan in het sociaal verkeer.

De eisen zijn basaal. Met twee woorden spreken, opstaan voor ouderen in de bus, zonder protest naar bed, voor een harig huisdier zorgen, de tafel afruimen en nog zo wat.

Als het kind slaagt, ontvangen de ouders de volledige kinderbijslag over zeven jaar plus een ruime bonus als eenmalige uitkering. Een fors bedrag derhalve, dat een immens grotere voldoening schenkt dan de gespreide betaling zoals wij die kennen. Immers, ook de ouders zijn geslaagd!

Ouders van onhandelbare, tirannieke mispunten kunnen echter fluiten naar hun centen en het RaDa kan dat niet anders dan rechtvaardig noemen. Zij hebben gefaald in hun zelfopgelegde taak en zadelen de maatschappij door hun incompetentie of laksheid op met etterbakken en onverlaten, vandalen en parasieten, klaplopers en slapjanussen.

Naar verwachting - afgemeten aan het doen en laten van de huidige generatie zevenjarigen - zullen de slaagpercentages aanvankelijk laag liggen (een meevaller voor de staatskas). Niettemin is mijn plan geen verkapte bezuinigingsoperatie. Van lieverlee zullen calculerende Nederlandse ouders waarschijnlijk meer tijd en inspanning gaan investeren in het beschavingsproces van hun kroost. Dat is in het algemeen belang en het mag daarom best wat kosten.

Degenen met een gebleken genetisch of karakterologisch bepaalde pedagogische ongeschiktheid zullen zich liever beiden tweemaal laten steriliseren dan het risico van nieuwe financiële zeperds te lopen, met alle gemiste wereldreizen en tweede huizen van dien.

Zo, dat was dat! Blijf hier komen, volgende week lost het Raarlems Dagklad weer een ander hardnekkig maatschappelijk probleem op!