roestuintjes

Roestuintjes

Ik ben nog wietmaagd. Ik beken het met een schroom die ik zelf maar half begrijp. Fout in de sixties, zo voelt het. Alsof ik laf ben gedeserteerd in plaats van in rokerige ruimtes en op groezelige plakmatrassen te strijden voor de spirituele bevrijding van mijn vaderland, samen met mijn generatiegenoten. Veteranen van de jaren zestig!

LSD, amfetamine, paddo's, opium, cocaïne, heroïne, XTC en GHB heb ik evenmin gebruikt. Mijn hoofd kan goed zonder en een sensatiezoeker ben ik nooit geweest. Ik meld dit hier vooral om mijn strikte onpartijdigheid duidelijk te maken in de onlangs opnieuw aangezwengelde discussie over de regulering van wietteelt. Op een congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten stemde liefst 90% van de aanwezige grijze (mantel)pakken voor experimenten in die richting, teneinde een einde te maken aan de geschifte situatie dat blowen is toegestaan in coffeeshops en huiskamers, terwijl de aanvoer of grootschalige productie van blowbare substanties onder het strafrecht valt. Kassa voor de georganiseerde en ongeorganiseerde misdaad.

Regu... leee...heee... ring van wiettee... Gaap, gaap, hoor ik jullie gapen (de gaap al dan niet THC-gestimuleerd). Dat Nederlandse gedoogbeleid, daar steggelden ze godbetert al over toen Kurt Cobain nog geboren moest worden ... Of was het Johnny the Selfkicker? Voordat daarin ooit een doorbraak komt, zal er nog heel wat water door Hollands waterpijpen stromen. En wat denk je nou, drugsdummy, dat alles is opgelost met de komst van burgemeestershasj en ambtenarenwiet? Vraag het aan Derrick Bergman, de organisator van Cannabis Bevrijdingsdag. Die reageerde in het HD bepaald zuinigjes. Nadeel van de regulering zou volgens Bergman zijn dat er een soort staatskwekerij ontstaat. "Net alsof je nog maar uit twee biersoorten kan kiezen."

Een land met twee biersoorten ... Laat dit even op je inwerken en je beseft dat dit schrikbeeld het idee van een staatskwekerij finaal torpedeert. Slechts twee soorten, dat is de consument niet overkomen sinds hij als zuigeling moest kiezen tussen linkerborst en rechterborst. Die is verslaafd aan steeds nieuwe prikkels en ervaringen, en op alle terreinen verwend met een scala aan keuzes, of het nu gaat om shampoo, borrelnootjes, vakanties, soft drinks of softdrugs. Een staatskwekerij? Mijn alternatief zou zijn om zowel het aanbod van zaden als de distributie toe te vertrouwen aan een betrouwbare zakelijke speler, hofleverancier sedert 1927.

Een met in zijn klantenkring tienduizenden zelfopgeleide, toegewijde mikro-tuinders. Hier thuis bijvoorbeeld wordt reikhalzend uitgezien naar de augurkenoogst. De venkel, het volgende potje op de vensterbank, blijft een beetje een zorgenkindje. Waterkers en dille groeien gelukkig als kool. Ja, de moestuintjes van Albert Heijn zijn in ons leven gekomen! Het zou derhalve voor AH toch een peuleschil moeten zijn om wiet aan het bestaande assortiment toe te voegen? Roestuintjes!

Laat het maar aan de grootgrutter over om een handige zelfhulpkit te ontwikkelen die voor klanten met groene én bruine vingers het gewenste resultaat garandeert. Binnen de kortste keren zal iedere gebruiker vertrouwd zijn met de kleurencodes, zoals we die nu al kennen voor vastkokende en kruimige aardappels. Ik zie het al voor me: White Widow, Silver Haze, Orange Bud en Hollands Hoop tolerant naast elkaar in de schappen. Met keurmerken en bijsluiters en wie weet komen er genetisch gemanipuleerde soorten. Ik noem maar wat, wiet vermomd als salie of dragon, voor ouders die hechten aan hun voorbeeldfunctie. En als de overheid (je weet hoe ze zijn!) per se een vinger aan de pols wil houden, kan dat eenvoudig via de Bonuskaart.

Nou, ik ga maar weer eens een ander wereldprobleem oplossen. Een relaxte zomer, iedereen!