sluleed

SLU-leed

Per jaar heb ik 365 x 24 = 8760 leef-lasturen (LLU's); in mijn profiel zitten 9 verplichte vakken:
1. 2355 uur: geld verdienen (= de baas zijn tijd) en heen en weer reizen
2. 2355 uur: slapen (hetzelfde aantal, maar niet dezelfde uren als in categorie 1)
3. 1095 uur: primaire levensbehoeften (eten, koken, boodschapjes doen bij Albert Heijn)
4. 365 uur: reiniging van lichaam en huis
5. 200 uur: conditietraining
6. 100 uur: voortplanting, recreatieve seks en aanverwante activiteiten (geen overlap met categorie 1 en 5)
7. 750 uur: spirituele en culturele ontwikkeling
8. 350 uur: zinloos zappen (geen overlap met 1, 5, 6, 7)
9. 350 uur: de noodzakelijke sociale contacten en al dan niet verplichte gezelligheid
10. 840 uur: de vrije ruimte.

Alles zit in het handelingsdeel en wordt aan het eind van het jaar afgevinkt. Een eerlijk systeem, kan je denken, want zo is precies duidelijk wat er op jaarbasis van me wordt verwacht: evenveel als van alle andere mensen op deze planeet, die ook allemaal 8760 LLU's volmaken.

Er zijn periodes dat het je moeiteloos afgaat. Je loopt in de pas, je hebt je zaakjes voor elkaar en wordt cum laude bevorderd naar het volgende jaar. Totdat je ineens een passie blijkt te hebben ontwikkeld voor minigolf, fossielen, orchideeën kweken, D.H. Lawrence, de buurvrouw van nummer 34, of goede Calvados. Of in het huis naast je beginnen ze aan een kolossale verbouwing, of je krijgt last van lage rugpijn. Met een beetje pech valt dit alles ook nog samen, zodat je met lage rugpijn fossielen moet zoeken, en 's avonds Women In Love leest bij het geluid van een klopboor. Ik noem maar wat. In elk geval ben je totaal ontregeld, en STRESS HAPPENS.

Dan pas ontdek je hoeveel rek er in de eisen zit, en hoe creatief je er mee om kunt gaan. Je eet stiekem alleen nog ovenfriet en Smulburgers, wat op jaarbasis al gauw een tijdwinst van 800 LLU's oplevert (genoeg voor het bezoeken van de toonaangevende Calvadosproeverijen). De Inspectie is 's nachts niet al te actief, hoor je uit betrouwbare bron, dus van die 2355 uur slaap kan je er veilig 500 afsnoepen. Jammer dat je er daarvan maar 100 kunt meetellen in categorie 6, maar ja, zo werkt dat in het handelingsdeel. Wat je extra doet telt niet. Hoe dan ook, de buurvrouw van nummer 34 is je dankbaar en maakt uit erkentelijkheid je huis schoon. (Mooi meegenomen, want die pietlut van de Keuringsdienst kan ieder moment op de stoep staan - nou komt het met dat vinkje van categorie 4 onverhoopt nog goed!). Rest alleen nog die 350 uur zappen. Dat haal je van z'n lang zal ze leven niet, maar gelukkig is daar de Mikro-Gids, met handige samenvattingen van de programma's; daar bluf je je wel doorheen! Zo wordt het toch nog een geslaagd jaar en kan je voorlopig blijven doorgaan voor een oppassend burger!

De moraal van het verhaal? Het LLU-systeem heeft net als het SLU-systeem een principiële zwakte. "Zwem naar de overkant van het kanaal" is een duidelijke en controleerbare opdracht; "Zwem twee uur" betekent dat de een na die tijd nog ergens 10 meter van de kade ligt te spartelen, terwijl de ander al 13 keer naar de overkant en terug is gezwommen (of het na twee keer ook wel gelooft, omdat z'n vriendje niet erg opschiet).

De leerlingen pakken hun tijdwinst natuurlijk vooral bij de fraudegevoelige opdrachten zoals spreekvaardigheid (90 uur zuivere spreektijd in twee jaar!) of extensief luisteren. Inderdaad, het is hun eigen verantwoordelijkheid, maar het is net als met stoppen met roken: ze moeten kiezen tussen instant behoeftebevrediging (lekker!) en een investering op de lange termijn, waarvan het maar de vraag is of ze er iets van terug zien. Zelfs voor volwassenen is dit niet altijd eenvoudig.

Het gevolg is een algemeen onbehagen bij leerlingen ("Ik weet dat ik meer zou moeten doen"), bij ouders ("Ik heb geen zicht op wat ze uitspoken") en bij leraren ("Ze belazeren de kluit, controleer ik wel genoeg?"). Deze ongemakkelijke situatie staat wel heel erg ver af van het ideaalbeeld, waarin (in plaats van de warrige dwangneuroot die nu door de klas jakkert met zijn aftekenlijsten) de docent achter een royaal bureau troont, en daar vriendelijk en onverstoorbaar de piekfijn verzorgde handelingsdelen fiatteert die hem met een glimlach worden aangereikt door een gestage stroom frisse 16-jarigen - zelfbewust, toekomstgericht, en punctueel als de Intercity Den Helder - Amsterdam CS in een volmaakte wereld.