talenkenniseenabctje

Talenkennis een ABC-tje!

De Raad van Europa heeft mij onlangs verzocht een voortrekkersrol te vervullen bij de invoering van het taalportfolio voor leerlingen en leraren. Mijnerzijds past hierop maar één reactie: CAN DO! CAN DO!

Hieronder vindt u het nulnummer van het maandelijks te verschijnen portfoliojournaal, het digibete zusje van www.taalportfolio.nl, welbekend bij iedere docent die wel eens in de pedagogisch-didactische spiegel kijkt om te weten hoe hij scoort op de persoonlijke groeimeter.

Uit recent onderzoek is echter gebleken dat een kleine minderheid der onderwijsgevenden nog steeds de weg niet kent naar die zo nuttige website, daarmee zichzelf en onschuldige leerlingen duperend. Gelukkig is er nu dit offline journaal, speciaal in het leven geroepen om die achterstandsgroep te bedienen met feedback, trends en actualiteiten.

Pasklare oplossing!
Nu per 1 januari 2005 de algemene identificatieplicht in Nederland is ingevoerd, probeert het NaB-MVT mee te liften met de nieuwe wet. Vertegenwoordigers van het Nationaal Adviesbureau Moderne Vreemde Talen onderhandelen met het Ministerie van Binnenlandse Zaken over opname van het taalpaspoort in het gewone paspoort, dat iedere burger al bij zich draagt. Niet alleen zou dit de Nederlandse onderwijsvernieuwing een krachtige impuls geven, er zijn ook legio praktische voordelen. Zo ziet een verbalisant in één oogopslag in welke taal en op welk niveau van luistervaardigheid (oplopend van A1 tot en met C2 van het Europese Referentiekader) wetsovertreders moeten worden aangesproken. Dat veel agenten in het Nederlands krap niveau A2 halen – om van andere talen maar te zwijgen – denkt het NaB te kunnen verhelpen met stoomcursussen, te geven door de eigen medewerkers.

Geen leren handen door taalportfolio!
Helaas is landelijk verwarring ontstaan rond een verwijzing op www.europeestaalportfolio.nl naar een artikel van Willem Weisfelt, voorzitter van de werkgroep TPF. "Taalportfolio geeft leren handen en voeten", stond er. Veel leerlingen, vooral uit de onderbouw, raakten danig overstuur en paniekerige ouders bombardeerden de site met vragen over de negatieve gezondheidseffecten en schadelijke bijwerkingen van het taalportfolio. Uiteindelijk bleek dat Weisfelt onvolledig was geciteerd. De hele passage luidde: "Kinderen willen graag tastbaarheden waar ze goed in zijn. Door het scoren en ankeren van succesbelevingen bij doe-projecten ontwikkelen leerlingen een actieve leerhouding. Ze leren denken in trajecten en registreren waar ze staan in het proces. Zo krijgt het leren handen en voeten." Een ijlings opgerichte exegese-commissie onder voorzitterschap van Jan Paul de Vries (CPS) poogt deze woorden te duiden, maar de voorlopige conclusie luidt dat niemand hoeft te vrezen dat het taalportfolio geheimzinnige huidaandoeningen veroorzaakt.

Portfolio aan de ketting.
De ontwikkelingen rond het taalportfolio gaan razendsnel. U herinnert zich nog de oerversie van het portfolio: een primitieve map van karton of plastic (in crea-kringen werden trouwens ook zelfgebreide en gepunnikte exemplaren gesignaleerd). Daarin bevond zich dan een allegaartje van opstellen, brieven, geluidsopnamen en videobanden. Inmiddels is het digitale portfolio vrijwel ingeburgerd, maar ook daaraan kleven bezwaren. Vooral het zoekraken van cd-rom’s en usb-sticks leidt nogal eens tot ergernis. Vanwege de nonchalance van veel jongeren onderzoekt het NaB-MVT nu de mogelijkheid het portfolio op te slaan in een microchip, die kan worden aangebracht in een trendy piercing. Zo behoort verlies voorgoed tot de onmogelijkheden en gaat het portfolio letterlijk een leven lang mee! Er wordt nog beraadslaagd over de geschiktste aanhechtingsplaats van de piercing. Professor Westhoff laat op persoonlijke titel weten dat hij de navel prefereert, bij wijze van compromis. Tong en oren komen vanuit linguïstiek oogpunt nauwelijks in aanmerking, aangezien doorboring van deze organen de spreek- en luistervaardigheid nadelig zou kunnen beïnvloeden. Publicitair gezien zou de voorkeur uitgaan naar de geni-TAAL-piercing. Dit stuit evenwel op voorspelbare bezwaren. Wij houden u au courant.

SLO à la Pipo.
De Stichting Leerplanontwikkeling heeft subsidie aangevraagd voor een huifkartocht door de onherbergzaamste contreien van de Europese Unie, teneinde de bewoners te bekeren tot het taalportfolio en het Common European Framework of Reference. Dick Meijer: "Men heeft hier in het verwende Nederland geen idee van de onwetendheid die nog heerst in – ik noem maar een dwarsstraat – de Dolomieten en het Ertsgebergte. Begrippen als B2, C1 of can-do statements zeggen die mensen geen biet. Omdat we er met de auto of trein niet kunnen doordringen, leek een huifwagen met ezel ons een uitkomst. Samen met Ellie Liemberg hoop ik nuttig pionierswerk te kunnen verrichten. En weet je wat het is, die lui daar weten nog wat dankbaarheid is. Als ik hier optreed op een congres, is er altijd wel zo’n azijnpisser die na afloop van mijn referaat opstaat en zegt, 'Alles goed en wel, meneer Meijer, maar wat mij nou bevreemdt is dat de hooggeleerde heren het in de vakliteratuur de ene keer hebben over DE portfolio en dan weer over HET portfolio. Dat vind ik persoonlijk geen reclame.' Die mentaliteit, snap je?"

Over een maand meer goed nieuws over het taalportfolio!