waterschapsverkiezingen

Waterschapsverkiezingen

Oh ja, 18 maart! Fietsend langs Bloemendaals hockeyvelden, zag ik ze al van verre staan: twee nieuwe verkiezingsborden. Een blanco en op het andere bord een eenzame poster.

Sinds de Eerste Haarlemse Plakoorlog heb ik een ongezonde fascinatie met dit soort borden. Bij de raadsverkiezingen van 2010 maakte ik voor mijn weblog een serie over de zedenverwildering bij een zo'n bord, dat ik destijds dagelijks passeerde. Aanvankelijk golden voor de plakkers nog zekere fatsoensnormen, maar toen de beschikbare ruimte opraakte ging het er ruiger en ruiger aan toe. STAB, BETROK, CHRISTENU stond er ineens (IEL, KEN en NIE waren door een concurrent bedekt). Of OEN WERKT (Groen Links), na een bezoek van de hoog gemotiveerde plakploeg van TROTS. Gewetenloos en rücksichtslos werden ze na verloop van tijd allemaal, de zelfbenoemde idealisten van de SP evenzeer als de rechtse cowboys van FORZA!

En nu dus de Provinciale Statenverkiezingen. Ik kneep in de remmen bij dat bord om te zien welke partij zich daar als eerste had gemanifesteerd. Uhh ...? De Algemene Waterschapspartij? Het affiche toonde een gebrilde man; grijs, welgedaan en met een monumentale stropdasknoop, waar waarschijnlijk met het hele campagneteam aan was gestrikt. Adriaan van Geest luidde zijn naam en "Water belangrijk!" zijn slogan. Daar viel weinig tegen in te brengen. Lucht, licht, bier en fluoridetandpasta zijn ook belangrijk, maar daar gaan we op 18 maart niet over stemmen. Over water wel, werd mij later duidelijk: krachtens een wijziging in de Kieswet worden de waterschapsverkiezingen gecombineerd met de Statenverkiezingen.

Een misselijke eigenschap vind ik dat van mijzelf, dat ik bij zo'n ontdekking acuut in de Geenstijlmodus schiet. Een farce, een wassen neus, folklore, zulke verkiezingen! Fopdemocratie!! Van onze belastingcenten!!! Pas nadat de lagere instincten waren uitgeraasd, daagde het bij mij hoe weinig benul ik heb van waterschappen. Haarlem valt onder Rijnland, zoveel weet ik nog, maar verder? Het zijn er vierentwintig. Eén luie muisklik en hup, daar zijn ze: Aa en Maas, de Stichtse Rijnlanden, Scheldestromen, Reest en Wieden, Fryslân, Groot Salland, Blija Buitendijks, Hunze en Aa's, Peel en Maasvallei, de Brabantse Delta, Schieland en Krimpenerwaard ...

Je reinste waterpoëzie. De namen roepen een dynamisch landschap op, historische ontwikkelingen en een bepaalde mentaliteit. Van oudsher maakte het waterbeheer in de buurtschappen overleg noodzakelijk; lozen, spuien, bemalen, indammen – de belangen waren vaak tegenstrijdig; droge voeten voor de een kon voor anderen betekenen dat ze moesten rondklotsen in lieslaarzen. Het is een gemeenplaats dat onze vaderlandse overlegcultuur daaruit voortkomt – het vaak verguisde poldermodel.

Ai, het wordt nog moeilijk op 18 maart, er bestaat nóg een waterpartij: Water Natuurlijk, met 26 kandidaten voor Rijnland. Op het eerste gezicht geen carrièreratten of hemelbestormers. Hun profielen ademen een benijdenswaardige degelijkheid: "Als sportvisser ben ik ruim zes jaar actief geweest als bestuurslid bij de Vereniging Nederlandse Vliegvissers. Voor de actieve vliegvisser is de hele keten van belang; van insectenleven, milieuvriendelijke oevers tot totale waterkwaliteit." Aan clichévrees lijden de meesten niet ("Water is van ons allemaal. Het is een bron van leven en bron van genoegen."). Brave mensen zijn het, met verantwoordelijkheidsgevoel en burgerschapszin.

Ik stel me voor hoe een reisgids langs dat bord komt met een groep exotische toeristen. Ja, dames en heren, Holland organiseert waterschapsverkiezingen. Uniek in de wereld! Ze zouden bewonderend knikken, die mensen uit de Kalahari, Californië en Bangladesh. Ze zouden denken aan een lokale krijgsheer of corrupte ambtenaar die bepaalt wie begiet en wie niet, wie drinkt en wie smacht, wat verzuipt of verstuift. Water is van ons allemaal, wat een schitterende leuze!

Het enige waar ik nog niet uit ben is of ik nou op Adriaan van Geest moet stemmen of op die vliegvisser.