•••••
| In maart 2017 hielden Marga en ik drie
weken vakantie op La Palma. Na eerdere bezoeken in 1997 en 2010 waren
wij voor de derde keer op dit mooie Canarische eiland. Tijdens ons
verblijf hield ik het thuisfront via e-mails op de hoogte van onze
belevenissen. Hieronder de berichten met de nummers cinco y seis. |
Voor diegenen onder jullie die de Spaanse
taal niet machtig zijn (dat zijn er maar weinig, als ik jullie reacties
op mijn berichten vanaf La Palma mag geloven): het woord hoy betekent
niet 'hoi' in de zin van 'hallo' en het betekent ook niet 'hoi' in
de zin van 'hoera', hoy betekent 'vandaag'. 'Vandaag is het maandag'
wordt dus Hoy es lunes. Het onderstaande gaat dan ook over ... vandaag.
Vandaag begint gisteren. In de loop van gistermiddag ontstonden regenbuien
boven de Cumbre Vieja, de lange bergketen die in een halve cirkel
om de Caldera de Taburiente heen ligt en naar het zuiden van het eiland
doorloopt. De buien dreven over het westen van La Palma naar zee,
en dat zag er vanaf het terras van ons appartement zo uit: |
 |
 |
Toen wij vanochtend opstonden, was
de hemel echter weer strakblauw en dus besloten wij een lange autorit
te maken van west naar oost dwars over het eiland naar San Andrés,
volgens onze reisgids een van de mooiste plaatsen van het eiland.
Dwars over het eiland betekent op La Palma altijd over of door (via
een tunnel) de Cumbre Vieja. Wij besloten de hoogte in te gaan en
daar kregen wij geen spijt van. Op de Roque de los Muchachos, het
hoogste punt van het eiland op de rand van de krater, lag sneeuw!
Wat een verschil met anderhalve week geleden, toen hier de zon uitbundig
scheen en er geen wolk te zien was. De regen van gisteren was hier
gevallen als sneeuw. Wij keken echt verbaasd om ons heen naar het
totaal veranderde landschap, maar wat was het mooi! |
 |
 |
 |
| De afdaling ging via een prachtige
weg door de bossen op de oosthelling van de caldera. Halverwege de
helling heb je een mooi uitzicht op Santa Cruz, de hoofdstad van het
eiland. Als je goed kijkt, kun je op onderstaande foto twee cruiseschepen
zien liggen in de haven van de stad. |
| Het was lunchtijd toen we aankwamen
in San Andrés. Het werd 'een of andere vis' voor Marga en een salada
mixta en albóndigas voor mij. De camarero raadde ons een fles
van de plaatselijke rosado aan, die er vlot inging. Het terras waar
wij onze maaltijd nuttigden - rechts op de foto linksonder - ligt
aan het fraaie kerkplein. |
| San Andrés bereik je via een weg die
langs ontelbaar veel bananenplantages steil afdaalt naar de kust.
Het centrum van de plaats herinnert aan de periode waarin de uitvoer
van suiker - het 'witte goud' - veel winst opleverde en de suikerbaronnen
zich in prachtige huizen vestigden. Het dorp heeft nauwe, met kinderkopjes
geplaveide straatjes en een interessante kerk. |
 |
 |
 |
 |
Aan de rand van het dorp keek ik uit
over de Atlantische Oceaan en realiseerde mij dat 'aan de overkant'
de Nieuwe Wereld lag. De Canarische eilanden, en La Palma met name,
waren in het verleden de uitvalsbasis voor de Spaanse veroveraars,
die van hieruit de oceaan overstaken om hun lugubere werk te gaan
doen in wat nu Zuid-Amerika wordt genoemd.
Voor de terugweg naar 'huis' kozen wij niet voor de hoofdweg, maar
voor een alternatieve route die ons dwars door het oerbos op de noordelijke
helling van de Caldera voerde. Wat een mooie en spannende ervaring
werd dit! We reden net onder de wolken, die zich slechts heel af en
toe openden voor de zon. De weg was niet breder dan anderhalve auto,
ging niet alleen door tunnels van bomen, maar ook door tunnels van
steen, waarin slechts één auto paste, die niet waren bestraat en die
in enkele gevallen honderden meters lang waren. We slaakten elke keer
een zucht van opluchting als we zo'n tunnel hadden overleefd. Maar
wat een bos! We waanden ons in een Lord of the Rings film.
De foto's hieronder doen geen recht aan de schoonheid van dit gebied. |
 |
 |
 |
 |
| In dit ruige, ongerepte landschap,
in het uiterste noordwesten van La Palma, ligt Garafía, de laatste
bestemming van onze dag. Het openbare leven in dit slechts 500 inwoners
tellende dorp speelt zich af op het dorpsplein, waaraan de kerk, de
Iglesia Nuestra Señora de la Luz, enkele herenhuizen en wat cafés
liggen. |
| Vlak bij het dorp gaat een zeer steile
weg naar beneden naar een uitzichtpunt vanwaar je de woeste kust,
vol kloven en met rotseilandjes ervoor, kunt zien. |
| Moe maar tevreden koersten we op 'huis' aan.
Ik wilde mijn fototoestel al opbergen, maar Marga zag nog een laatste
bezienswaardigheid: een traditionele Canarische windmolen. Nou vooruit,
nog één foto dan. |
Dat was het voor vandaag, voor hoy.
Hoy Hoi,
Arno |
La virgen is Spaans voor 'de maagd',
om precies te zijn een vrouwelijke maagd, want een mannelijke maagd
is el virgen. Dit bericht gaat echter over La Virgen met hoofdletters,
de maagd Maria dus. Diegenen onder jullie die acuut jeuk krijgen als
er iets langskomt dat met godsdienst te maken heeft, hoeven niet verder
te lezen. Ik kan mij voorstellen dat dit soort in your face religion
niet voor iedereen is. Spanje is echter nog steeds een zeer rooms-katholiek
land, dus ik kan er niet omheen in een van mijn berichten over ons
verblijf in La Palma aandacht te besteden aan een onderwerp dat te
maken heeft met de godsdienst waar wij allen toch mee opgroeiden.
Ik beloof dat ik het verhaal niet te lang zal maken.
Het bedevaartsoord Las Nieves ligt in een groen berglandschap, vier
kilometer ten westen van de hoofdstad Santa Cruz. Op de foto hieronder
kun je nog net Santa Cruz in de diepte zien liggen. |
 |
Las Nieves heeft slechts één restaurant,
dus wie zin heeft om er een hapje te eten, stapt bij het restaurant
Parrilla Las Nieves naar binnen. Parilla is het Spaanse woord voor
'grill'. Er wordt dan ook gegrild vlees geserveerd dat afkomstig is
uit eigen slachterij. Nietsvermoedend bestelden wij een gerecht met
konijn. Wij wisten echter niet dat konijnen en ook geiten hier worden
geserveerd met een opengehakte kop zodat de als delicatesse te boek
staande hersenen makkelijker kunnen worden opgegeten. Dat was dus
echt grrrrillen!
Het restaurant en verschillende fraaie herenhuizen staan aan een met
stenen geplaveid plein met een fontein en een hoge spar. Het allermooiste
gebouw is het Santuario de Nuestra Señora de las Nieves, de kerk van
de beschermheilige van La Palma. |
 |
 |
 |
 |
| Een 82 cm hoog aardewerken beeld troont
als een koningin op het met zilver versierde altaar. Ze wordt 'de
rijkste vrouw van het eiland' genoemd, omdat haar gewaad rijk bezet
is met edelstenen. Kinderen op La Palma leren al in de eerste klas
over deze Madonna van de Sneeuw. |
 |
 |
De geschiedenis van deze Madonna gaat
terug tot de vierde eeuw, toen Maria in Rome aan de paus verscheen
en hem opdroeg een kapel te bouwen op de plek waar de volgende nacht
sneeuw zou vallen - en dat midden in de zomer. Het wonder geschiedde;
een van de heuvels van Rome was de volgende morgen schitterend wit,
en een nieuwe vorm van Mariaverering was ontstaan: naast een Maria
der Barmhartigheid en een Maria der Smarten was er nu ook een Maria
van de Sneeuw.
De conquistadores bouwden ter ere van de Madonna van de Sneeuw een
kerk in de buurt van Santa Cruz. Toen La Palma in 1667 ernstig te
lijden had van een periode van droogte liet de bisschop van de Canarische
eilanden het beeld van de Madonna naar Santa Cruz brengen. En weer
gebeurde er een wonder: de volgende dag regende het pijpenstelen.
Tegenwoordig wordt het beeld van de Maagd - om geluk af te smeken
voor de inwoners van La Palma - nog steeds in een grote processie
naar Santa Cruz gebracht. Deze Bajada de la Virgen vindt slechts
één keer in de vijf jaar plaats, en in 2010 waren wij erbij! |
 |
 |
 |
 |
| Op de dag van de processie zijn er
allerlei festiviteiten in Santa Cruz. Zo is er een show met twee verschillende
onderdelen. Eerst is er een gezang van serieuze 'bisschoppen'. Na
het lied verdwijnen ze een voor een in een huisje en binnen enkele
seconden komen ze weer tevoorschijn verkleed als 'dwergen', met een
enorme driehoekige hoed. De dwergen dansen een amusante, traditionele
dans. Het hoe en het waarom van die verandering van 'bisschop' naar
'dwerg' is een geheim dat van vader op zoon wordt overgedragen. De
dansers zijn jong en sterk en moeten beschikken over een groot uithoudingsvermogen,
want de kostuums zijn zwaar en het dansen gaat de hele avond en nacht
door. Aan het einde van de hoofdstraat van Santa Cruz staat een beeld
van zo'n dwerg. |
| Ook liggen en staan er tijdens de Bajada
de la Virgen overal in het centrum van de stad tientallen levensgrote
poppen die van alles en nog wat uitbeelden. Ze worden gemaakt door
de inwoners en er zijn prijzen voor de meest originele poppen. |
| Dat was het! Het viel wel mee, toch?
Complimenten aan diegenen die het tot het einde van het verhaal hebben
volgehouden ... en ... jullie geloofden toch niet echt dat wij hersenen
hebben gegeten, of wel? |
•••••
|
