•••••
| In maart 2017 hielden Marga en ik drie
weken vakantie op La Palma. Na eerdere bezoeken in 1997 en 2010 waren
wij voor de derde keer op dit mooie Canarische eiland. Tijdens ons
verblijf hield ik het thuisfront via e-mails op de hoogte van onze
belevenissen. Hieronder de berichten met de nummers siete y ocho. |
Wij gaan al vele jaren een of twee
keer per jaar naar de Canarische eilanden. La Palma, Tenerife, La
Gomera, Lanzarote, Fuerteventura, en natuurlijk Gran Canaria, al deze
eilanden hebben wij meerdere keren bezocht. Wij kunnen er geen genoeg
van krijgen. Maar ook Mallorca is ons niet onbekend, en op het Iberische
schiereiland zelf hebben wij de streken rond bekende steden als Madrid,
Barcelona, Sevilla, Granada, Cordoba, Málaga en Valencia verkend.
Uiteraard werden de steden zelf daarbij niet overgeslagen.
Het is dus niet verwonderlijk dat ik me zo langzamerhand redelijk
in het Spaans kan uitdrukken tijdens gesprekken met de inheemse bevolking.
Ik heb het dan niet over obers en winkelpersoneel in de toeristische
streken, want die spreken over het algemeen Engels of Duits met toeristen
zoals wij. Ik vraag mijn gesprekspartners altijd wel om niet te snel
te spreken want anders begrijp ik niets van wat ze zeggen. Spanjaarden
plakken namelijk woorden aan elkaar vast en spreken razendsnel.
Ik schreef hierboven dat ik het Spaans redelijk beheers, maar dat
is natuurlijk niet waar. Als ik eerlijk ben, kan ik er niets van.
Ik vind dat jammer, en daarom heb ik besloten om over niet al te lange
tijd een cursus Spaans te gaan volgen in Salamanca. Het gaat mij daarbij
natuurlijk vooral om de spreekvaardigheid. Als ik Engels spreek, denk
ik daarbij niet na. Ik spreek Engels zoals ik Nederlands spreek. De
woorden komen vanzelf, ik hoef ze niet eerst te vertalen. Bij mijn
Spaans is dat totaal anders. Ik weet nu hoe mijn leerlingen uit de
eerste klas zich voelden toen ze van mij Engels moesten leren.
Ook deze vakantie op La Palma waren er weer van die momenten dat ik
me geen raad wist en maar een beetje stond te mompelen. Maar voordat
ik jullie over die momenten vertel, eerst iets over een leuk Spaans
woord dat op de Canarische eilanden wordt gebruikt en niet in Spanje
zelf: guagua.
Wie de Spaanse taal beheerst, zal tot zijn verbazing merken dat er
op de Canarische eilanden woorden worden gebruikt die nergens anders
in Spanje voorkomen. Zo is er het geheimzinnig klinkende guagua,
een synoniem voor autobus. De herkomst van dat woord is curieus. Rond
1900 introduceerde een Amerikaan op Cuba een bus, die hij wagon
noemde. De uitspraak van dat woord bleek de Cubanen grote moeite te
kosten, waardoor het in de volksmond gaandeweg werd verbasterd tot
guagua. Dat woord begon in hoog tempo aan een ware triomftocht door
heel Latijns-Amerika en kwam vervolgens in de verbale bagage van terugkerende
emigranten ook de Canarische eilanden binnen.
Op de foto een halte van de guagua. Op de achtergrond onze huurauto,
een zwarte Renault Clio. |
 |
Weten jullie trouwens hoe een West-Europeaan
hier op La Palma wordt genoemd? Hij wordt gezien als una cabeza cuadrada,
- een vierkant hoofd -. Dat duidt niet op de vorm van zijn hoofd, maar
op de bij hem overheersende denk- en handelwijze. Bij veel West-Europeanen,
zo vinden de eilandbewoners, is alles 'hoekig', dat wil zeggen overgeorganiseerd.
Voor spontane, door het gevoel ingegeven beslissingen lijkt onvoldoende
ruimte.
Vale (Spaans voor 'OK'), nu mijn eerste gutsende-oksels-moment.
Wij zijn boodschappen aan het doen in de HiperDino van El Paso, het
dichtsbijzijnde stadje. Een HiperDino is een giga supermarkt, waar
ze naast levensmiddelen en dranken de duvel en zijn ouwe moer verkopen,
van wasknijpers tot speelgoed en van kattenvoer tot potloden. Wij
zijn bijna klaar als Marga zegt dat ze lucifers moet hebben. Maar
waar in zo'n jumbozaak vind je lucifers? Dus ik loop naar een vakkenvullende
mevrouw toe en zeg in mijn beste Spaans: Señora, por favor. Lo siento,
pero no sé la palabra española. ¿Tiene ...?, waarbij ik op de puntjes
het gebaar maak van een langs een doosje strijkende lucifer. Zij kijkt
mij aan, en ... zij begrijpt mij onmiddellijk! ¡Ah, estrellas!,
zegt zij, waarop ik met een brede lach ¡Sí, por supuesto! zeg, terwijl
ik mijzelf van binnen vervloek dat ik dat stomme woord niet meer wist.
Maar goed, een minuut later lagen er wel lucifers in de boodschappenkar. |
 |
Het tweede moment deed zich voor toen
wij gingen lunchen in een restaurant in Puerto Naos. Vrienden van
ons die zeer regelmatig op Las Palmas verblijven en vaak in dat restaurant
eten, hadden ons voorafgaande aan onze reis het volgende gevraagd:
"In Puerto Naos aan de noordkant van het strand ligt aan de boulevard
een restaurant waar je lekker kunt eten. Daar werkt een goede bekende
van ons. Ze heet Josefina. Zij is op precies dezelfde dag geboren
als onze dochter Muriël. Als je er gaat eten probeer haar dan te zeggen
dat jullie vrienden van ons zijn en dat wij vanaf 10 april haar weer
gaan opzoeken. En verder kun je haar ook zeggen dat de schoonouders
van onze zoon Guido op 17 maart a.s. op het eiland arriveren en misschien
ook wel eens in dat restaurant komen eten." Nou, ga daar maar eens
aan beginnen. Ik weet nog dat de woorden amigo, mismo cumpleaños,
el diez de abril, en suegros over mijn lippen kwamen, maar ik
had niet de indruk dat Josefina doorhad wat ik zei, totdat ze na vijf
minuten gestamel mijnerzijds met een stralende lach zei: Oh, you
mean my friends Ben and Ilse. Why didn't you say so in the first place?
Tja ... daar zit je dan op je restaurantstoeltje in de zon.
Het derde moment ging als volgt. Diezelfde vrienden van ons - Ben
en Ilse dus - hadden ons gemaild dat we beslist een bepaalde koffie
moesten drinken op het terras van een tentje bij de kerk in de hoek
in Los Llanos: "Het heet kafe makiato of zoiets, maar je moet wel
met alles d'r op en d'r aan vragen." Een lekkere koffie sla ik nooit
af, dus wij naar het terras van het tentje bij de kerk in de hoek
in Los Llanos. Het tentje bleek La Pergola te heten en de camarero,
die trouwens alleen maar Spaans sprak, had nog nooit van een kafe
makiato gehoord. Vale (nog steeds Spaans voor 'OK'; dit is trouwens
een handig woord - als een inboorling tegen je aan het praten is en
je snapt er geen bal van, zeg je gewoon af en toe vale en het gesprek
loopt gesmeerd), wat nu? Hoe zeg je 'met alles d'r op en d'r aan'
in het Spaans? Nadat ik een paar minuten tevergeefs in de krochten
van mijn geheugen had rondgedwaald op zoek naar 'd'r op en d'r aan'
en de camarero steeds ongeduldiger werd, had Marga het lumineuze
idee haar smartphone tevoorschijn te halen en daar de email van onze
vrienden te zoeken, want bij die email hadden ze een foto van de betreffende
koffie gevoegd! Marga liet de foto zien aan de camarero, die prompt
opgelucht uitriep: ¡Ah, ya veo, un barraquito! Niet veel later hadden
wij twee barraquitos voor ons staan, die bijzonder lekker bleken
te zijn. |
 |
| In Wikipedia las ik: "Een barraquito
is een Spaanse koffiebereiding die vooral populair is op de Canarische
eilanden. De barraquito wordt in een glas geserveerd. De basis is
een laagje gecondenseerde melk, met daarop een shot Licor 43. Dan
wordt er melkschuim op gedaan. Op het melkschuim wordt beheerst warme
melk en een shot espresso gegoten. Zo blijven de laagjes intact. Een
barraquito wordt afgewerkt met kaneelpoeder en zeste van limoen." |
Het bovenstaande teruglezend moet ik
helaas constateren dat ik het beste maar zo snel mogelijk aan die
cursus Spaans in Salamanca moet beginnen.
Wij hebben voor de gehele duur van ons verblijf een auto gehuurd.
Vrijwel elke dag maken wij een rit over het eiland om iets te bekijken,
een kerk, een dorp, een museum, of zoals in een eerder bericht beschreven
een krater en een observatorium. Als de middag nog niet al te ver
gevorderd is, stoppen wij op de terugweg naar ons appartement bij
een restaurant en lunchen / dineren daar uitgebreid. Meestal nemen
we een aantal tapas gerechten, of - als ze tapas niet expliciet
op de kaart hebben staan - vier voorgerechten. Dat alles spoelen we
natuurlijk weg met vino rosado en aqua sin gas. De lunch wordt
besloten met een café cortado en een café solo. |
 |
Vaak is zo'n gerecht een aangename
verrassing, soms een onaangename. Zo bestelden wij gisteren een gerecht
dat tocino - bacon - als voornaamste bestanddeel had. Het bleken keiharde
stukjes bacon te zijn omgeven door korrelig spul dat nog het meeste
leek op het stof dat je in de zak van je stofzuiger vindt. Marga eet
graag vis, ik niet. Zij kan 'blind' een visgerecht bestellen en het
met smaak opeten. Ik lust wel vis, maar op mijn bord moet het er niet
al te 'visserig' uitzien. Ik vind garnalen, inktvis, haring, tong,
en schol lekker, maar dat is het dan wel zo'n beetje.
Aan het einde van de middag buiken we uit en relaxen met een boek
op het terras en genieten van de zon totdat deze ondergaat. Dat is
in deze tijd van het jaar omstreeks half acht. |
| Ik kan jullie een vakantie op La Palma
aanbevelen! |
| Tijarafe is een boerendorp in het noordwesten
van het eiland. In het hoger gelegen deel van het dorp ligt een mooi
plein met aan één kant een witgekalkte kerk. |
| Een eeuwenoude drakenboom domineert
de andere kant van het plein. |
| Het schilderachtige Mazo ligt zo'n
12 km ten zuiden van de hoofdstad Santa Cruz tegen een helling. Eromheen
strekken zich wijngaarden uit tot aan de kust. |
| Mazo is een mooi dorp met steile straatjes
en herenhuizen. Vanaf de Carretera General - de doorgaande weg - kom
je via een zijstraat op de Plaza, waar het gemeentehuis en de bibliotheek
staan. Nog wat lager staat de kerk San Blas. |
| Los Tiles, het grootste laurierbos
van het eiland, is in 1998 door de UNESCO tot biosfeerreservaat uitgeroepen.
Bij het informatiecentrum begint een wandeling door het bos. Aan weerskanten
van het pad woekert een oerwoudachtige begroeiing. Er kunnen zich
hier planten handhaven, die op andere plekken al lang zijn uitgestorven.
De wandeling voert naar een op 720 m hoog gelegen uitzichtpunt, vanwaar
je een prachtig uitzicht hebt over de beboste kloven. |
 |
 |
 |
 |
| Zwerfkatten zijn wij op alle door ons bezochte
Canarische eilanden tegengekomen. Er zijn toeristen die ze een plaag
vinden, veel andere vinden die katten wel leuk en geven ze te eten
en te drinken. De katten van La Villa, het appartementencomplex waar
wij verbleven op La Palma, zagen er gezond en weldoorvoed uit. Het
bleek dat de eigenaresse van La Villa de katten elke ochtend te eten
gaf. Dit weerhield ze er echter niet van om bij elk appartement te
komen bedelen. Als je ze één keer wat gegeven had, raakte je ze bijna
niet meer kwijt. 's Ochtends vroeg zaten ze al op het terras wachtend
op het moment dat wij waren opgestaan en de deur openden. |
 |
 |
La Palma heeft maar één vliegveld,
Aeropuerto de Santa Cruz de La Palma. Het bevindt zich 8 km ten zuiden
van de hoofdstad Santa Cruz de la Palma. De voornaamste gebruikers
van de luchthaven zijn Binter Canarias en Islas Airways die het eiland
met Tenerife en Gran Canaria verbinden. Daarnaast wordt de luchthaven
gebruikt voor vakantievluchten vanuit Europa. De landing op het vliegveld
wordt als moeilijk beschouwd vanwege de soms verraderlijke wind. Nog
niet zo lang geleden durfde een Transavia piloot de landing niet aan
en week uit naar Tenerife, vanwaar zijn passagiers met de boot naar
La Palma werden gebracht. Het toestel vloog leeg terug, honderden
vakantiegangers op La Palma achterlatend.
Vanaf de Cumbre Vieja, de bergrug die het eiland in tweeën deelt,
kun je het vliegveld ver beneden je zien liggen. Het is vreemd om
de vliegtuigen onder je te zien vliegen in plaats van hoog boven je
in de lucht. |
 |
 |
| Hiermee is een einde gekomen aan ons
verblijf op La Palma en aan deze reeks reisverslagen. Vlucht HV 5641
van Santa Cruz de la Palma (SPC) naar Amsterdam (AMS) wacht op ons. |
•••••
|
