•••••
Jueves, 19 de septiembre de 2019
Wij maken een rustige autorit door het Sierra de Cazorla, Segura y
las Villas Nationaal Park. Dit is in feite een lang, smal dal met
in het midden de rivier Guadalquivir. Van de lagere school kan ik
mij nog goed de topografie wandkaarten herinneren waarmee de meester
onze kennis van landen, steden en rivieren testte. Hij wees met een
stok naar een stip op de kaart en een jongen riep dan bijvoorbeeld
"Berlijn". Als de kaart met de rivieren van Spanje aan bod kwam, hoopte
ik dat ik die rivier mocht zeggen met die leuke naam, de Guadalquivir.
Vandaag zag ik die tot nu toe 'gezichtsloze' rivier voor het eerst
met eigen ogen. Dus ik hardop in de auto: "De Guadalquivir, meester!" |
 |
 |
Op de foto's is de rivier nog geen
vijf meter breed. Wij kunnen ons niet voorstellen dat vorige week
tijdens het noodweer in deze streek het water met woest geweld over
de gehele breedte van de rivierbedding door het dal stroomde, alles
op zijn weg meesleurend.
Wij stoppen langdurig voor een 'treinritje' en een wandeling over
steile paden door het Centro de Fauna Silvestre. Herten, klimgeiten,
en moeflonschapen zijn hier 'in het wild' te ontmoeten. Wij zien ook
roofvogels in kooien en andere dieren als houtsnijwerk. |
| Vanaf het hoogste punt in het Centro
hebben wij een prachtig uitzicht over het stuwmeer Embalse del Tranco
de Beas. Later rijden wij over de dam die het stuwmeer heeft doen
ontstaan. |
| Het verste punt van de rit van vandaag
is het hooggelegen plaatsje Hornos, vanwaar wij een fraai panorama
krijgen voorgeschoteld van het dal van de Guadalquivir. |
Na op een terrasje in Hornos een biertje
met een gratis tapa te hebben gegeten, rijden wij dezelfde
weg terug naar de Parador de Cazorla, waar wij 's avonds ook dineren.
Het was vandaag opnieuw een mooie dag, zelfs nog iets warmer dan gisteren. |
•••••
|
