•••••
Domingo, 29 de septiembre de 2019
Mooi weer verveelt echt niet! Het is vandaag opnieuw onbewolkt en
zo'n 28 graden.
Voordat wij met de auto op pad gaan, maken wij een wandeling door
de steile straatjes van Grazalema, het dorp waar wij vannacht voor
de derde en laatste keer zullen slapen. Het ligt op de Ruta de los
Pueblos Blancos, de route van de witte dorpen, en wordt gezien als
een van de schilderachtigste plaatsen die je op de route tegenkomt.
In het centrum, op het gezellige Plaza de Espaņa, staat een enorm
beeld van een toro. |
Grazalema heeft de zwaarste regenval
per jaar van geheel Spanje. Er valt soms wel 2200 liter per vierkante
meter! Gelukkig houdt Pluvius zich heel rustig als wij er zijn.
Wij stappen in de auto en rijden een deel van de Ruta de los Pueblos
Blancos. Deze kronkelt door een prachtig landschap van bergen en groene
valleien. Langs de weg liggen de witte dorpjes met hun nauwe straatjes
en hun Moorse verleden, rond een vervallen burcht of een kerkje. |
| Wij stoppen op een verlaten stuk weg
en wij realiseren ons hoe mooi en rustgevend de wereld om ons heen
is. Wat voor gevoel hebben wij bij deze reis, bij het reizen door
Spanje in het algemeen? De foto hieronder geeft het antwoord. |
| Even later rijden wij door een stuk
bos waarin wij kurkeiken zien. Van enkele bomen is de bast verwijderd.
Deze groeit binnen negen jaar weer aan en kan daarna opnieuw verwijderd
worden. Ik moet een plasje doen en kies na rijp beraad een van de
nog niet gestripte eiken voor het legen van de blaas. |
| Halverwege de middag bereiken wij Ronda.
Dit stadje is echt een toeristische trekpleister. De spectaculaire
ligging op de top van een imposante rots zorgt voor een adembenemend
uitzicht op de omgeving. |
| Om de Puente Nuevo, de brug over de
kloof El Tajo, op zijn mooist te fotograferen, moet je over een steil
voetpad het ravijn in. Naar beneden gaat nog wel, maar terug naar
boven valt beslist niet mee in deze warmte. Elke tien meter stoppen
we even om op adem te komen. De mooie foto's die ik vanaf de bodem
van de kloof van de Puente Nuevo kan maken zijn alle moeite echter
meer dan waard. Niet veel bezoekers van Ronda kunnen of durven de
afdaling aan en zien dit dus niet: |
| Na de 'beklimming' smaakt een cerveza
grande op een terras geweldig. Ook enkele tapas gaan er
vlot in. Op weg naar de garage waar wij onze auto hebben gestald komen
wij langs een voormalige stierengevechtarena, waarin nu een museum
is gevestigd. In de museumshop scoor ik een t-shirt en een boek over
de geschiedenis van Spanje. Buiten zien wij onze tweede toro
van de dag! |
In de parkeergarage betaalt Marga netjes
bij een automaat het verschuldigde bedrag, maar ... de hefboom gaat
niet open! De reisleidster drukt op de intercomknop en weet met een
mix van Spaans en Engels de beheerder te overreden alsnog de hefboom
omhoog te laten gaan. Goed hoor!
Terug in het hotel bestellen wij bij de immer vriendelijke ober een
cerveza en een cuba libre con UN cubo de hielo. Als
ik dat laatste niet benadruk, drink ik meer ijswater dan cola en rum.
Het diner laten wij opnieuw aan ons voorbijgaan.
O ja ... het waarschuwingslampje ging weer branden vandaag ... terwijl
Marga reed. Tja ... |
•••••
|
