•••••
Martes, 1 de octubre de 2019
Het is lekker weer vandaag: licht bewolkt, een verfrissend briesje
en 28 graden.
Na het ontbijt rijden wij naar het op zo'n 15 kilometer afstand van
Antequera gelegen Paraje Natural del Torcal de Antequera. Dit natuurpark
is een van de indrukwekkendste karstlandschappen van Spanje en heeft
als locatie gediend voor diverse sciencefiction films. Door de erosie
door wind en regen zijn er kloven, dolines (kleine bekkens, torcas
in het Spaans, vandaar de naam van het park), obelisken en andere
heel vreemde kalksteenformaties ontstaan. |
| Vanaf het bezoekerscentrum lopen en
klauteren wij de ruta verde van anderhalve kilometer door het
gebied. Het shirt dat ik vandaag draag lijkt in deze omgeving wel
camouflagekleding te zijn. |
Wij rijden terug naar Antequera, parkeren
onze auto bij de parador, en lopen het centrum van het stadje in om
enkele bezienswaardigheden te bekijken.
De stierengevechtarena van Antequera schijnt een van de mooiste van
Spanje te zijn. Bij de ingang zijn werklui bezig en die hebben de
poort opengelaten. Wij glippen snel en ongezien naar binnen om de
inderdaad fraaie Plaza de Toros te bekijken en foto's te maken. Ik
waan mij even een picador die achter een muur moet schuilen
voor de stier. |
| De Recinto Monumental de la Alcazaba
is een versterking die pas aan het einde van de Moorse Periode (14e
eeuw) werd gebouwd, toen het belangrijk werd om zich tegen de Castilliaanse
troepen te verweren. Twee torens in de lange muren vallen op: de Torre
del Homenaje, een donjon waar in de renaissancetijd een klokkentoren
op is gebouwd, en het vierzijdige bastion Torre Blanca. |
| Vanaf de torens heb je een mooi uitzicht
over de daken van Antequera. |
| In de verte zien wij de Peña de los
Enamorados, de Rots van de Geliefden, die lijkt op een naar de hemel
gericht menselijk gezicht. Deze indrukwekkende rotspartij dankt zijn
naam aan een romantische legende. Aan het eind van de 15e eeuw raakte
Tagzona, de dochter van de Moorse bestuurder, hopeloos verliefd op
Tello, een arme jongen, terwijl ze zou worden uitgehuwelijkt aan de
oude gouverneur van Alhama de Granada. De geliefden besloten te vluchten,
maar werden ontdekt door de lijfwacht van Tagzona's vader, die hen
achtervolgde tot op de top van de rots. Wanhopig stortten de twee
zich hand in hand in de afgrond en bezegelden daarmee voor eeuwig
hun liefde voor elkaar. |
| Na de imposante renaissancegevel van
de Colegiata de Santa Mariá te hebben bewonderd, lopen wij tenslotte
de Iglesia del Carmen binnen, waar wij ietwat bevreemd naar La Tarasca
kijken, een beeld van Maria, die een zevenkoppige slang berijdt. |
| Terug in de parador nemen wij een drankje
en een hapje op het terras. Nou ja, het is meer dan een hapje; op
de tafel staan een bord vol met allerlei soorten worst, een frisse
salade, en een schaal met croquettes. Een avondmaaltijd is
niet meer nodig. |
•••••
|
