antipoden1

Antipoden 1

•••••

Auckland, 3 november 2014

Gedurende vijf weken zijn Marga en ik antipoden. Antipode: (aardr.) tegenvoeter, bewoner van een plaats met even grote, doch tegengestelde breedte, en 180° verschil in lengte (Van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse Taal).

Donderdag 30 oktober vlogen wij om 12.30 uur met vlucht CX 270 van Cathay Pacific naar Hong Kong, waar wij zo'n 12 uur later aankwamen. Enige dagen later, op 2 november om 21.00 uur, namen wij vlucht CX 197 van Cathay Pacific van Hong Kong naar Auckland in Nieuw-Zeeland. Ook deze vlucht nam ongeveer 12 uur in beslag. In Auckland begonnen wij aan een rondreis door Nieuw-Zeeland.

Van Amsterdam naar Hong Kong. Twaalf uur in een vliegtuig. Enkele dagen later van Hong Kong naar Auckland. Opnieuw twaalf uur in een vliegtuig. Is dat erg? Ik geef toe dat ik ontzettend opzag tegen de lange reis naar onze vakantiebestemming. Het is mij echter erg meegevallen. Wij konden voor beide vluchten 24 uur van tevoren online inchecken bij Cathay Pacific en daardoor hadden wij een prima plek in het vliegtuig. Wij vlogen met een Airbus A340 en daarin zitten de passagiers 2 - 4 - 2. Als je aan de raamkant zit heb je geen mensen direct naast je. Je hoeft dus geen andere passagiers te storen als je even de benen wilt strekken of naar het toilet moet. Wij zaten ruim en comfortabel en de service die Cathay Pacific - best airline of the world 2014 - ons bood was uitstekend.

Beide vluchten waren grotendeels nachtvluchten en dat was prettig. Stel je voor, je zit in een metalen buis die zich zo'n 10 kilometer boven de aarde met een snelheid van boven de 900 kilometer per uur voortbeweegt. Het vliegtuig is vrijwel donker, slechts hier en daar heeft iemand een leeslampje aan en op de achterkant van een enkele stoel flikkert het beeldscherm van iemand die naar een film kijkt. Je hoort het geluid van de motoren maar dat is allang een geraas op de achtergrond geworden dat je niet meer bewust registreert. Je hebt geen besef meer van tijd en plaats, je zou overal kunnen zijn. Je wereld is verkleind tot twee bij twee meter waarin je ongestoord uren achter elkaar je leven leidt. De veelal slapende passagiers om je heen zijn niet meer dan silhouetten, de stewardessen komen niet meer langs met een maaltijd of een drankje. Slechts af en toe wordt de stilte van je cocon verbroken door iemand die langs je stoel loopt op weg naar het toilet. Slapen is moeilijk en dus kijk je uren naar films op het beeldscherm voor je. Je wordt meegenomen door het verhaal van de film en als deze is afgelopen ben je verbaasd als je horloge aangeeft dat het nog maar zeven ... of vijf ... of drie uur vliegen is.

Naar Hong Kong en daarna naar Auckland in Nieuw-Zeeland. Dat is aan de andere kant van de wereld, man! Dat besef je helemaal niet als je daarboven in die buis zit. Ik werd echter met de neus op dat feit gedrukt toen ik na afloop van een film de moving map bekeek die aangeeft waar het vliegtuig zich bevindt. Wij vlogen op dat moment boven Ulan Bator. Mijn aardrijkskundige kennis is nog wel zo goed dat ik weet dat dat de hoofdstad van Mongolië is. Mongolië! Ik zat boven Mongolië! Ik had echt even een wow!-moment. Tijdens de tweede vlucht had ik eenzelfde moment, zij het in mindere mate, toen ik zag dat de route van het vliegtuig over de Philipijnen en het noordoosten van Australië liep.

Ik schrijf dit verhaal in Auckland, Nieuw-Zeeland, om een uur of elf in de avond. In Nederland is het op dit moment elf uur 's ochtends. Wij zijn vanmiddag om twee uur geland op het vliegveld van Auckland, waar ik als luchtvaartenthousiast direct blij verrast werd door de aanblik van een opstijgende Airbus A380 van Singapore Airlines. Ik heb een jetlag van hier tot ~~Tokyo~~ Auckland, en dus hebben wij na aankomst in het hotel niet veel meer gedaan dan een rondje door het centrum van de stad lopen en iets eten bij een Thais restaurant. Het is hier moeilijk voor te stellen dat je aan het andere einde van de wereld zit. Wat is dit een westerse stad. Wat een verschil met de stad waar wij gisteravond nog waren: Hong Kong.

Ik heb verschillende malen geprobeerd mijn verhaal over Hong Kong in mijn hoofd te schrijven voordat ik het aan mijn laptop zou toevertrouwen, maar het is me niet gelukt. Hong Kong is letterlijk onbeschrijflijk. Tijdens de drie dagen dat wij er waren hebben wij zoveel verschillende indrukken opgedaan dat het voor mij onmogelijk is al die indrukken tot een mooi lopend verhaal te verwerken. Wat nu volgt is dan ook chaos, en dat is precies het woord waarmee ik Hong Kong zou omschrijven: chaos.

Hong Kong is 1.104 vierkante kilometer groot en telt iets meer dan zeven miljoen inwoners. Ter vergelijking: 4,5 miljoen mensen wonen in het 268.021 vierkante kilometer grote Nieuw-Zeeland. Op straat is het één constante stroom van mensen en verkeer. De luchtvervuiling door fijnstof moet gigantisch zijn, velen lopen met een monddoekje. In de metrostations is het een komen en gaan van duizenden passagiers, in de metrotreinen sta je als haringen in een ton. Zo wonen de inwoners van Hong Kong ook: in honderden appartementengebouwen die zo hoog zijn als wolkenkrabbers. Zover het oog reikt, zie je die hoge gebouwen staan, sommige nieuw en glimmend, heel veel haveloos en goor.

Voor het eerst in mijn leven voelde ik me een reus, met mijn 1,73 meter ben ik langer dan de meeste Chinezen! Dat is leuk voor mij, want ik kon nu over de hoofden van de massa heenkijken, maar er is ook een nadeel: de toiletpotten zijn zó laag dat ik héél diep door de knieën moest als ik naar de wc ging. Vooral de vrouwen zijn wat wij 'typisch Chinees' zouden noemen: klein, zwart haar, druk pratend. Dat laatste doen ze vooral in hun smartphone. Die telefoon is de nieuwe religie. Iedereen heeft er een en iedereen is er mee bezig, lopend door de straat, achter het stuur van hun auto, in een restaurant, in een winkel, werkelijk overal!

Van de demonstraties die in Hong Kong gevoerd worden om meer democratie af te dwingen hebben wij niet veel gemerkt. Het was echter wel heel toevallig dat toen wij voor de eerste keer ons hotel uitliepen wij onmiddellijk geconfronteerd werden met een demonstratieve optocht die langs ons hotel kwam. Toen ik aan een Chinees meisje vroeg of zij voor mij de Chinese karakters kon vertalen die op het spandoek stonden dat zij droeg moest zij bekennen dat zij dat niet kon. Tja ... Later zagen wij in de zakenwijk nog een kamp van activisten die hun tenten in het midden van een doorgaande weg hadden opgeslagen en zodoende heel effectief het verkeer de doorgang belemmerden. Voor zover wij het konden beoordelen verliepen de demonstraties vreedzaam. Er was veel politie op de been, maar de sfeer was gemoedelijk.

Wij hebben een paar interessante en plezierige dagen gehad in Hong Kong. Het hotel was prima, onze kamer op de negentiende (!) verdieping was groot en van alle gemakken voorzien; een van de twee restaurants van het hotel heeft zelfs een Michelinster! We hebben heerlijk internationaal gegeten, niet in het hotel, maar ergens in de stad in een Japans restaurant en in een etablissement dat gerechten uit Singapore op tafel zette. Het reizen met de metro, de ferry, en de tram ging heel goed. Oké, het was druk in de treinen, maar een ritje kostte niks, omgerekend een halve euro, en de stations waren nieuw, ruim en schoon. Een overtocht naar de andere kant van de baai met de ferry kostte slechts een kwartje!

De service die je overal kreeg was onovertroffen. Voor elke kleine taak die verricht moet worden is iemand aangesteld, al is het maar een toerist van een vliegveldbalie naar zijn taxi brengen. Alsof hij die zelf niet kan vinden! Iedereen aan het werk! - Het zal wel bij de communistische cultuur horen.

Wat hebben wij allemaal gedaan? Wij hebben het oude Chinatown gezien, wij zijn met een antieke kabeltram naar Victoria Peak gereden vanwaar je een fantastisch uitzicht hebt over Victoria Harbour en Hong Kong Island, met de ferry zijn wij diverse keren overgestoken naar de andere kant van Victoria Harbour, en wij hebben de oude Britse sfeer geproefd in de Victoria Garden.

Tijd voor meer dingen hadden wij helaas niet, ook omdat een deel van de jetlag overwonnen moest worden door de eerste ochtend een paar uur te slapen. Maar wat wij gedaan en gezien hebben was genoeg om tot de conclusie te komen dat Hong Kong uniek is, en iets dat uniek is moet je tenminste één keer in je leven gezien hebben.

•••••