•••••
Miércoles, 19 de septiembre de 2018
Wij wandelen voor de tweede keer over de Puente Romano het centrum
van Salamanca in. De stad wordt ook wel Ciudad Dorada, de Gouden Stad,
genoemd, vanwege de steensoort waarmee veel monumenten in Salamanca
zijn gebouwd.
Als eerste bezoeken wij de kathedraal. Eigenlijk zijn het twee aan
elkaar gebouwde kerken: la Catedral Vieja en la Catedral Nueva, de
oude en de nieuwe kathedraal. Op de gevel van de laatste staat een
klein beeld van een astronaut. Toen de kathedraal werd gerestaureerd
wilde een van de kunstenaars die hieraan meehielp er geen jaartal
op zetten. Hij besloot een astronaut toe te voegen aan de gevel als
symbool voor de twintigste eeuw. |
 |
 |
De bezichtiging begint in de nieuwe
kathedraal, gaat vervolgens door de oude kathedraal en eindigt met
een beklimming van de Torre Ieronimus, een van de middeleeuwse torens
van het gebouw.
Met de bouw van de nieuwe kathedraal werd begonnen in mei 1513 en
in 1560 was de ruwbouw voltooid. Tot aan de 18e eeuw is er echter
aan gewerkt. Wij vinden de lantaarntoren erg mooi. De acht vensters
van de toren zijn versierd met veelkleurige taferelen over het leven
van Maria. Net als het prachtige, barokke orgel werd het gemaakt door
de gebroeders Churriguera, die leefden in de 18e eeuw. |
 |
 |
| De oude kathedraal, verborgen achter
het imposante bouwwerk ernaast, werd tussen 1140 en 1150 gebouwd.
Het grote altaarretabel uit circa 1440 wordt toegeschreven aan de
Florentijn Dello Delli. Het bevat 53 schilderijen over de levens van
Jesus en Maria. Midden op het retabel prijkt de 12e-eeuwse Virgen
de la Vega, de patroonheilige van Salamanca. In de Capilla Anaya,
een van de vele kapellen in deze kathedraal, staat het grafmonument
uit de 15e eeuw van Diego de Anaya, de eerste bisschop van Salamanca
en Sevilla. Het is uitgevoerd in albast met aan de zijkant heiligen
en hun symbolen. |
 |
 |
| Tenslotte beklimmen wij de Torre Ieronimus.
Ik hou niet zo van grote hoogtes, dus ik begin ietwat bevreesd aan
de expeditie naar de klokkentoren hoog boven de stad. Via een ingewikkeld
stelsel van trappen, gangen en tentoonstellingszalen bereiken wij
... nog niet het uitzichtpunt. Het blijkt dat wij om daar te komen
over een nauwelijks 1 meter breed balkon moeten lopen hoog boven in
de kerk. Met de bibbers in mijn benen schuifel ik dicht tegen de muur
een paar meter naar voren en neem met dichte ogen een foto van de
kerkvloer diep beneden mij. Opgelucht bereik ik de andere kant, waar
ik een foto neem van Marga, die natuurlijk nergens last van heeft.
Ze staat nota bene onder het roosvenster van de kerk; slechts een
paar meter hoger bevindt zich het dak! |
| Het uitzicht over de stad dat wij vanaf
de klokkentoren hebben vergoedt veel. Het gebeier van de klokken vlak
boven ons hoofd klinkt echter wel heel hard! |
Met nog nasuizende oren verlaten wij
de kathedraal. Ik waan mij even Paus Arno en kus die heerlijke vaste
grond onder mijn voeten.
Salamanca staat bekend als een echte studentenstad. De universiteit
is de oudste van Spanje en staat op nummer 4 in de lijst van de oudste
universiteiten in Europa. De voorgevel van de universiteit is wereldberoemd
dankzij de gedetailleerde ornamentering van fijn bewerkte steen. Een
leuk verhaal over deze gevel gaat over La Rana, de kikker. Als iemand
deze op de voorgevel kan vinden zonder hulp van anderen zal hij of
zij volgens de legende een lang leven vol geluk en voorspoed hebben.
Volgens studenten brengt de kikker geluk tijdens examens. Na enig
zoeken zien wij La Rana. Hij zit op een schedel! |
 |
 |
| Marga spaart kikkers en kan haar geluk
niet op als blijkt dat dankzij het verhaal over La Rana de souvenirwinkels
van Salamanca bomvol keramieken, metalen, stoffen, papieren, plastic,
rubber, en houten kikkers liggen. Ik moet enige druk uitoefenen om
haar ervan te weerhouden een van die winkels leeg te kopen. |
| Wij bereiken het Plaza Mayor, dat ik
ken van Por Favor, de televisiecursus Spaans uit 1983. De eerste
steen voor dit plein werd gelegd in 1729 en het werd voltooid in 1755.
De architecten kozen voor symmetrie en harmonie. De voorgevels van
de particuliere woningen mochten alleen verschillen van de officiële
gebouwen door het wapenschild van de familie op de balkons van de
eerste verdieping. Er werd echter een uitzondering gemaakt voor het
stadhuis, dat groter en meer gedecoreerd mocht zijn. |
| Reisleidster Marga heeft nog een verrassing
in petto: een bezoek aan Casa Lis, een art-nouveau gebouw uit 1905,
waarin een museum is ondergebracht dat volledig is gewijd aan art
nouveau en art deco. Het wordt het hoogtepunt van de dag, figuurlijk
deze keer. De zuidgevel van het gebouw, die elke avond prachtig is
verlicht, is het bekijken al meer dan waard. |
| Van binnen naar buiten kijkend ziet
de gevel er zo uit: |
| Tussen de vaak ongelooflijk mooie tentoongestelde
werken bevinden zich bronzen, marmeren en ivoren beeldjes, parfumflesjes
van kristal, exotische schilderijen, een Bergerlamp, prachtig vormgegeven
meubilair, en nog veel meer. Wij zien ook een ei van Fabergé! Het
museum is ingericht rond een patio met een schitterende glazen koepel
in neomodernistische stijl, een ontwerp van Juan Villaplana uit 1995. |
Door de duidelijke uitleg over de historische
en artistieke context van de werken kan iedereen ten volle genieten
van een tijdperk (1890-1930) en zijn kunstenaars.
Als wij teruglopen naar ons hotel en de dag herkauwen, kan ik alleen
maar concluderen dat Salamanca in alle opzichten aan mijn verwachtingen
heeft voldaan. Wie weet ben ik hier over niet al te lange tijd opnieuw
om een paar weken aan mijn Spaanse spreekvaardigheid te werken. |
•••••
|
