•••••
Viernes, 28 de septiembre de 2018
Toledo is onze eindbestemming van vandaag. Dat betekent dat onze zoektocht
naar Don Quijote ongetwijfeld spoedig resultaten gaat opleveren. De
stad ligt namelijk in de regio Castilla-La Mancha, waar de geest van
Cervantes' held om iedere hoek komt kijken. Na de Bijbel is de roman
over Don Quijote de La Mancha, "de ridder met het treurige gezicht",
het meest verkochte boek ter wereld. Miguel de Cervantes publiceerde
zijn roman in 1605, maar het wordt nog steeds gretig gelezen. Het
is bizar dat het boek heden ten dage zo'n enorm succes geniet terwijl
de de schrijver in de grootste armoede stierf.
Op de Altamiras heuvel zo'n 4 kilometer verwijderd van Guadalupe ligt
midden in het bos een kapel, de Ermita del Humilladero. Deze werd
in de 15e eeuw gebouwd, waarbij de gotische mudejartempel in het klooster
van Guadalupe als voorbeeld werd genomen. |
 |
 |
In 1575 werd de galei die Cervantes
naar Barcelona bracht gekaapt door Barbarijse zeerovers uit Algiers.
Hij verbleef er vijf jaar als slaaf in gevangenschap en deed vier
vruchteloze ontsnappingspogingen. Hij werd in 1580 vrijgelaten nadat
er losgeld was betaald door zijn ouders. Om God te danken maakte hij
een bedevaartstocht naar het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe.
Vlak voor hij zijn doel had bereikt stopte hij bij de Ermita del Humilladero
om de boeien die hij tijdens zijn gevangenschap had gedragen te offeren
aan de Heilige Maagd.
Wij lopen terug naar onze auto die wij op een parkeerplaats langs
de weg naar de kapel hebben gezet. Diep in het dal beneden ons kunnen
wij het klooster van Guadalupe hoog boven het dorp zien uittorenen. |
 |
 |
 |
| De regio Las Villuercas heeft uitgestrekte
bergketens met de oudste geologische geschiedenis van Europa. Het
grootste deel van Las Villuercas is sinds 2011 een UNESCO Geopark,
het Geoparque Villuercas-Ibores-Jara, vanwege de geologisch belangrijke
geschiedenis in combinatie met de vindplaatsen van diverse soorten
fossielen en van resten van prehistorische beschavingen. In onze reisgids
wordt de regio omschreven als "een paradijs voor liefhebbers van geologie
en archeologie, vogelaars, natuurfotografen, landschapsschilders,
ruiters en wandelaars." Het is een gebied met een rijke natuur en
schone lucht, echt schone lucht. Las Villuercas is ook een van de
weinige plaatsen in Europa praktisch vrij van lichtvervuiling. Bij
een heldere hemel is de Melkweg met het blote oog te zien. Wat is
het jammer dat wij overdag door het Geopark rijden! |
 |
| Las Villuercas heeft een rijke historie.
Hier zijn de meeste rotstekeningen van heel Extremadura te vinden,
en er zijn tal van archeologische resten en sporen van de verschillende
culturen die hier gedurende de geschiedenis verbleven, Kelten, Romeinen,
Moren, Visigoten. Een van die resten is de kerk van Santa María de
Melque bij het dorp Montalbán. Oorspronkelijk stond hier een Romeinse
nederzetting. In de tijd van de Visigoten bouwde men er een klooster
met de kerk als middelpunt. De Moren maakten er een vesting van door
een versterkte toren op het dak van de kerk te plaatsen. Toen Koning
Alfonso VI van León y Castilla in 1085 Toledo heroverde op de Arabieren
kreeg de kapel zijn liturgische functie terug zonder echter zijn militaire
betekenis te verliezen. |
 |
 |
| In het interieur van de kerk zijn de
verschillende invloeden duidelijk te herkennen: de enorme granietblokken
die de muren vormen (Romeinen), de boog die het dak ondersteunt in
de vorm van een hoefijzer (Visigoten), en de vorm van de ramen (Moren). |
| Vanaf de heuvel waarop de kerk staat
heeft men een mooi uitzicht op de omgeving. Wij begrijpen nu waarom
er hier vrijwel geen lichtvervuiling is: zover het oog reikt is er
geen bebouwing te zien. |
 |
Ik zit aan het stuur als plotseling
mijn telefoon gaat. Gelukkig rijden wij op dat moment door een dorpje,
zodat ik de auto vlot aan de kant kan zetten. Ik pak de telefoon en
krijg een medewerkster van het Ziekenhuis Amstelland aan de lijn.
"Goedemiddag, mijnheer De Bruijn. Op vrijdag 5 oktober krijgt u een
nieuwe heup." Ondanks het feit dat ik dit telefoontje verwachtte,
schrik ik er toch een beetje van. 5 oktober? Dat is vandaag over een
week al! Nou ja, dan ben ik er snel vanaf, voorlopig ben ik nog in
Spanje!
Reisleidster Marga is niet tevreden. Zij heeft een route uitgestippeld
die ons door een landschappelijk aantrekkelijke streek langs het stuwmeer
Embalse de Castrejón naar Toledo zal voeren, maar de wegen die wij
daarvoor moeten berijden zijn niet geasfalteerd. Om onze auto niet
te beschadigen vermijden wij in het algemeen dit soort wegen, vooral
als het 'wegdek' bestaat uit zand en stenen. Deze keer proberen wij
het toch, maar al na enkele honderden meters besluiten wij om niet
verder te gaan, omdat de weg te slecht wordt. Jammer, want de uitzichten
op het stuwmeer zijn prachtig, zoals blijkt als wij na die 500 meter
hotsen en knotsen aan de rand van het meer staan. |
 |
| Wij keren op onze schreden / bandsporen
terug en rijden verder over de snelweg naar Toledo, waar wij twee
nachten zullen verblijven in de gelijknamige parador. Net als in Salamanca
is deze niet gevestigd in een historisch gebouw. De ligging is echter
ook hier bijzonder. Vanaf het balkon van onze kamer kijken wij uit
op de stad beneden ons. Als de avond valt en de lichten in Toledo
aanfloepen wordt het uitzicht nog mooier. |
•••••
|
