•••••
Sábado, 29 de septiembre de 2018
Toledo, gelegen op een rots van graniet in een bocht van het groene
water van de Taag, die hier door een diep ravijn stroomt, heeft afstekend
tegen de Castiliaanse hemel wel wat weg van een toneeldecor. Binnen
haar muren herbergt de stad een groot aantal monumenten in een wirwar
van kronkelende straatjes. De opeenvolging van kerken, moskeeën en
synagogen onthult dat christenen, moslims en joden hier in de middeleeuwen
hun stempel hebben gedrukt op de cultuur. |
| Marga is zo slim geweest om enkele
weken vóór deze reis online kaartjes te kopen voor de Hop-On Hop-Off
bus van Toledo. Deze heeft een halte enkele honderden meters verwijderd
van onze parador. Wij hoeven nu niet de 2 à 3 kilometer naar het centrum
te lopen. De bus stopt hier omdat je vanaf deze plek, de Mirador del
Valle, een prachtig uitzicht hebt op de stad. |
 |
 |
Het is druk en rumoerig bij de bushalte.
Tientallen mensen maken selfies en foto's van de stad. Dit doet het
ergste vrezen. Die vrees wordt bewaarheid als wij in het centrum uit
de bus stappen. Wat een chaos! Groepen toeristen voorafgegaan door
gidsen met omhooggestoken vlaggetjes wriemelen door elkaar heen. Wij
zitten op een terrasje in een smalle straat koffie te drinken als
vóór ons twee van die groepen elkaar tegemoetkomen. Prompt kan niemand
meer vooruit of achteruit. Dit is letterlijk wall to wall tourism.
Gelukkig is de drukte iets minder in de bezienswaardigheden die wij
bezoeken.
Na een uitgebreide veiligheidscontrole van lijf en bezittingen betreden
wij de Sinagoga Santa María la Blanca. Aan het einde van de 12e eeuw
was dit de belangrijkste synagoge van Toledo. In 1405 werd het gebouw
overgedragen aan de ridders van Calatrava die het verbouwden tot kerk.
Het interieur wekt echter de indruk van een moskee. De vijf beuken
worden gescheiden door 24 achthoekige zuilen met hoefijzerbogen. Door
de witte pleisterlaag worden de kapitelen met lofwerk en dennenappels
en de opmerkelijke decoratie van het bovenste deel van de zuilen extra
benadrukt. |
 |
 |
| Uit dankbaarheid voor de overwinning
op de Portugezen bij de slag van Toro in 1476 lieten de Katholieke
Koningen (Koning Fernando II van Aragon en Koningin Isabel I van Castillië)
het Monasterio de San Juan de los Reyes bouwen. Het gebouwencomplex
is kenmerkend voor de isabellastijl, waarin flamboyante gotiek samengaat
met elementen uit de mudejarstijl, maar we zien hier ook sporen van
de renaissance, aangezien het geheel pas in de 17e eeuw, toen die
stijl in de mode was, werd voltooid. |
| Ondanks een ingrijpende restauratie
ziet de kloostergang er nog heel indrukwekkend uit met zijn booggewelven,
zijn originele platerescodecor uit 1504, en het monumentale artesonadoplafond
in mudejarstijl. |
 |
 |
 |
 |
Bij onze uitgebreide lunch op een terrasje
volgen wij het voorbeeld van de vele Spanjaarden om ons heen: wij
bestellen enkele tapas gerechten waaronder gefrituurde groenten.
Lekker! Als ik echter om bier vraag, raak ik verstrikt in een Babylonische
spraakverwarring met de ober die alleen maar Spaans spreekt. Op mijn
verzoek om een cerveza grande vraagt hij hoe groot mijn grande
moet zijn. Zijn grande blijkt namelijk een glas van 1 liter
te zijn, mijn grande een van een halve liter. Phew ... voor
we dat misverstand hebben opgehelderd! Gelukkig brengt een jonge Spanjaard
aan een naburig tafeltje uitkomst door als tolk te fungeren.
De Puente de San Martín werd aan het begin van de 13e eeuw gebouwd
nadat de vorige brug door een overstroming in 1203 was verwoest. De
resten liggen iets verder stroomafwaarts. Volgens een legende kwam
de knappe Florinda, dochter van Don Julián, hier vaak zwemmen, tot
ze op zekere dag werd verkracht door de Visigotische koning Don Rodrigo.
Op dit voorval zou een golf van gebeurtenissen volgen die uitmondde
in de Arabische invasie van het Iberisch Schiereiland! De huidige,
95 meter hoge brug is in de 18e eeuw vernieuwd. Het uitzicht op de
stad vanaf de voet van de achthoekige toren met kantelen is bijzonder
mooi. |
 |
 |
 |
| De historische economische basis van
Toledo is de metaalverwerkende industrie. De stad heeft een lange
traditie in het vervaardigen van zwaarden en messen en de souvenirwinkels
liggen dan ook vol met deze wapens. Ik vraag mij af of het wel toegestaan
is deze vaak vlijmscherpe 'souvenirs' mee een vliegtuig in te nemen.
Wij zijn echter niet op zoek naar een zwaard of een mes, maar naar
een metalen sculptuur van Don Quijote en Sancho Panza. Wij lopen onder
een poort door met bovenop een brug tussen twee huizen die mij doet
denken aan de Bridge of Sighs in Oxford en de Ponte dei Sospiri in
Venetië. Achter de poort staan wij ineens oog in oog met de Man van
La Mancha! Dat kan geen toeval zijn. Wij gaan de achter hem liggende
winkel binnen en kiezen uit wel twintig modellen een beeldje dat wij
leuk vinden. |
 |
 |
 |
| De Markies de la Vega Inclán kocht
aan het begin van de vorige eeuw enkele panden in Toledo omdat in
één ervan de beroemde schilder El Greco heeft gewoond, en liet ze
verbouwen tot een museum over de kunstenaar. Het huis is een mooi
voorbeeld van een typisch woonhuis in Toledo van de 16e eeuw met een
patio en een galerij met verdieping. |
 |
 |
Kyriakos Theotokoupoulos werd in 1541
geboren op Kreta. Na zijn schildersopleiding vertrok hij naar Italië.
Tijdens een verblijf in Rome maakte hij kennis met enkele Spanjaarden
die hem in 1577 overtuigden om naar Toledo te verhuizen. Daar kreeg
hij zijn bijnaam El Greco, de Griek. Tot aan zijn dood in 1614 zou
hij de stad niet meer verlaten.
De meeste kunsthistorici zijn van mening dat hij de spirituele expressie
in zijn werken belangrijker vond dan een correcte weergave van zijn
figuren. Een correct anatomisch perspectief was hem vreemd. Zijn stijl
is dan ook herkenbaar aan de langgerekte personages, een stijl waarmee
hij refereert aan de vergeestelijking van de mensen. Zij reiken als
het ware hemelwaarts. |
Na zijn dood raakten de werken van
El Greco in de vergetelheid tot omstreeks 1900 er weer interesse vanuit
de kunstwereld ontstond en uiteindelijk de kunstverzamelaar Markies
de la Vega Inclán het Museo del Greco opende in Toledo.
Wij hebben veel gedaan vandaag! Moe maar tevreden stappen wij op de
Hop-On Hop-Off bus die ons naar de halte bij onze parador brengt.
Het staat er nog steeds vol met mensen. Hoeveel foto's zouden hier
vandaag zijn gemaakt? |
•••••
|
